دیدگاه حضرت علی (ع) در مورد دنیا در نهج البلاغه و مقایسه آن با مولانا در مثنوی

دنیا به عنوان تجلی گاه حق است که سکوی صعود به کمال انسان است و نیز در مورد خداوند به سیرو تفکر در آفزینش حق دعوت شده است. مساله ی دنیا به عنوان یکی از مباحث کلیدی و مهم رشد وهدایت آدمی، توسط پیامبر اسلام و ائمه اطهار (ع) مورد توجه قرار گرفته و نقش دنیا در پرورش جسم وروح و روان آدمی مطرح شده است. امام علی (ع) در نهج البلاغه، روایات مهمی در زمینه ی دنیا فرمودهاند. آن حضرت بهره گیری از دنیا را برای تامین معاش خود به قدر ضرورت و نیاز، مطلوب و پسندیدهمیداند. مولوی از جمله شاعرانی است که در مثنوی خویش به طور گسترده درباره ی دنیا شعر سرودهاست. دنیا از نظر مولوی تعلق قلب است به هر چیزی که انسان را از خدا غافل سازد. امام علی (ع) ومولوی نسبت به دنیا دیدگاه های خاصی دارند که بررسی و شناسایی این دیدگاه ها و مقایسه ی تفاوتها و شباهت های آن، زمینه را برای ایجاد این پژوهش هموار ساخت.

Keywords:

دنیا , امام علی , نهج البلاغه , مولوی , مثنوی