ارزیابی روند تغییرات کاربری پارک ملی بوجاق با استفاده از مفاهیم و متریک های سیمای سرزمین

افزایش عمق آثار ناشی از فعالیت های انسانی موجب شده است که پژواک این فعالیت ها در همه مکان هاحتی نواحی کاملا طبیعی نیز احساس شود. هدف این تحقیق پایش تغییرات کاربری پارک ملی بوجاق بااستفاده از تکنیک سنجش از دور و رهیافت اکولوژی سیمای سرزمین است. در این مطالعه از تصاویرماهواره لندست مربوط به سنجنده های ETM+, TM و OLI برای پایش تغییرات پوشش زمین استفادهشده است. سپس نقشه های طبقه بندی شده وارد نرم افزار Patch Analyst شدند و سنجه های مساحتطبقه (CA)، تعداد لکه (NP)، میانگین اندازه لکه (MPS) ، تراکم حاشیه (ED) و طول کل لبه (TE) برایبررسی زیستگاه پرندگان منطقه مورد مطالعه محاسبه گردید. طبق نتایج سنجه ها در طول دوره 28 سالهسنجه های مساحت لکه، تعداد لکه، میانگین اندازه لکه، تراکم حاشیه و طول کل لبه برای طبقه پیکره آبیبه ترتیب 301،32 ، 17 ، 14.04 ، 9.2 و 35880 کاهش یافت که نرخ کاهش در بازه زمانی دوم نسبت بهبازه زمانی اول به دلیل تبدیل شدن به پارک ملی و افزایش حفاظت کمتر بوده است. برای طبقه پوششعلفی سنجه های مساحت طبقه و تراکم حاشیه در بازه زمانی اول کاهش یافته و در بازه زمانی دوم معکوسبوده که این روند افزایش در بازه زمانی دوم به دلیل دخالت ها و ساخت و سازهای انسانی در پارک می باشد.بررسی سنجه های سیمای سرزمین برای طبقه پیکره آبی با توجه به کاهش تعداد لکه همراه با کاهشمساحت و میانگین اندازه لکه نشانه از بین رفتن این زیستگاه و کاهش بسیار زیاد این نوع زیستگاه در اینپارک میباشد. افزایش تعداد لکه همراه با کاهش مساحت و متوسط اندازه لکه برای پوشش علفی نیز بیانگراز هم گسیختگی زیستگاهی این طبقه و افزایش لکه های کوچک شده است.

Keywords:

اکولوژی سیمای سرزمین , تغییرات پوشش زمین , پارک ملی بوجاق , از هم گسیختگی زیستگاهی , تنوع زیستی پرندگان