ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه های قاب خمشی فولادی آسیب دیده با استفاده از روش تحلیل استاتیکی غیرخطی

هدف این پژوهش ارزیابی دقت و کارایی تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش آور) برای سازه های آسیب دیده می باشد. روش پوش آور در محاسبه پاسخ لرزه ای سازه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. ارزیابی دقت این روش در محاسبه ظرفیت سازه های آسیب دیده کمتر مورد توجه محققین قرار گرفته و نیازمند تحقیقات بیشتری است. در این تحقیق دقت و کارایی روش پوش آور در تخمین ظرفیت سازه آسیب دیده با روش تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی مقایسه شده است. برای این منظور از سازه های نمونه گروه SAC، سازه فولادی قاب خمشی 3 طبقه مورد بررسی قرار گرفته است. پارامترهایی که در این تحقیق مقایسه شده، بیشینه تغییر مکان جانبی بام، نسبت تغییر شکل نسبی طبقات، برش پایه سازه، تغییرات سختی و مقاومت، و منحنی ظرفیت سازه برای دو حالت سازه سالم و آسیب دیده می باشند که توسط روش های استاتیکی غیرخطی و دینامیکی تاریخچه زمانی محاسبه شده اند. نتایج نشان دهنده اینست که روش پوش آور وقتی سازه به شدت آسیب دیده و نزدیک به ناحیه فروریزش قرار گرفته، پاسخ سازه را کمتر از میزان واقعی تخمین می زند و با افزایش میزان خرابی سازه خطای تخمین پاسخ سازه نیز افزایش می یابد. بنابراین، پیش بینی پوش آور از ظرفیت سازه آسیب دیده با واقعیت فاصله داشته و ممکن است منجر به ارزیابی نادرستی از ظرفیت سازه و رفتار سازه در حوالی نقطه فروریزش سازه شود.

Keywords:

سازه های فولادی آسیب دیده , ارزیابی لرزه ای سازه های فولادی , تحلیل پوش آور , ظرفیت لرزه ای سازه ها