اثر یک دوره آب درمانی بر زمان بندی فعالیت (شروع و پایان فعالیت) الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات تنه و لگن در افراد با کمردرد مزمن غیر اختصاصی

زمینه و هدف: درمان محافظه کارانه بیماران کمر درد مزمن غیراختصاصی با رویکرد ورزش درمانی، جایگاه ویژه ای در توانبخشی این بیماران دارد. بنابراین هدف از پزوهش حا ضر اثر یک دوره آب درمانی بر زمانبندی فعالیت ( شروع و پایان فعالیت) الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات تنه و لگن در افراد با کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.روش کار: تحقیق حاضر به صورت کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با دو گروه مداخله و کنترل بود.20 فرد دارای کمردرد مزمن اختصاصی به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره مداخله(میانگین و انحراف معیار سنی 36/50 ±3/24 سال،وزن68/90 ±6/79 کیلوگرم، قد ±4/01 169/91 سانتی متر و شاخص توده بدنی 23/92 ±2/76 کیلوگرم بر متر مربع و سابقه درد3/2 ±0/59 در سال) و کنترل(میانگین و انحراف معیار سنی 35/90 ±3/03 سال،وزن67/10 ±7/79 کیلوگرم، قد 169/5 ±4/77 سانتی متر و شاخص توده بدنی 23/45 ±3/28 کیلوگرم بر متر مربع و سابقه درد3/0 ±0/67در سال) تق سیم شدند. آزمودنی های این پژوهش از نظر این ویژگی ها همگن بودندو از لحاظ آماری تفاوت معناداری م شاهده نشد. برای اندازه گیری متغیره فعالیت عضلانی عضلات ارکتور اسپاین کمری، مایل داخلی و خارجی شکم، راست شکمی، سرینی میانی و بزرگ، مولتی فیدوس کمری با استفاده از دستگاه EMG مدل ME6000ساخت شرکت Megawin کشور فنلاند اندازه گیری شد.گروه مداخله در 8 هفته (سه جلسه در هفته به مدت 50-45 دقیقه) تمرینات منتخب آب درمانی((Stelios Psycharakis را انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را تجربه نکرد. در طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون شاخص فعالیت ع ضلانیع ضلات منتخب مجددا0 اندازه گیری شد. جهت ت شخیص نرمال بودن داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و به منظور تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار Spssویرایش 22و آزمون tهمبسته و tمستقل در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته ها: در مرحله ی پیش آزمون تفاوت معناداری برای متغیرهای شروع فعالیت عضله مولتی فیدوس، عضله سرینی بزرگ ، عضله مایل خارجی شکم، عضله مایل داخلی شکم، عضله راست شکمی، عضله سرینی میانی اندازه گیری شده مشاهده نشد. در اثر آب درمانی در مقایسه دو گروه مداخله و کنترل برای متغیر های شروع و پایان فعالیت عضلات منتخب تنه و لگن در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل اثر معنی داری مشاهده شده است. تنها در عضله مایل داخلی شکم تفاوات معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات منتخب آب درمانی((Stelios Psycharakis در آب باعث بهبود فعالیت عضلانی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن می شود و حرکت درمانی در آب به صورت ثباتی در تنه در آب آب باعث بهبود بیشتری میشود. در نتیجه میتوان این پروتکل را به عنوان روشی موثر برای این بیماران تجویز نمود.

Keywords:

آب درمانی , الکترومیوگرافی , کمردرد مزمن غیر اختصاصی