تاثیر مثبت اندیشی در افزایش کارایی نیروی انسانی و بالندگی سازمانی

روانشناسی مثبت یکی از جدیدترین شاخه های روانشناسی است. این زمینه خاص از روانشناسی بر موفقیت انسان تمرکز دارد. روانشناسان مثبت گرا بیشتر بر توانمندیها، شایستگی ها و داشته های انسان تاکید کرده و بر این باورند که هدف روانشناسی باید بهبود و ارتقای سطح زندگی انسان و شکوفا کردن استعدادها و توانمندیهای به ودیعه نهاده شده در درون انسان باشد. لذا آنها به جنبه های مثبت روانی انسان، نظیر مثبت اندیشی، خوشبینی، شادکامی، خلاقیت، هوش هیجانی، خردمندی، خودآگاهی و مانند آن پرداخته و سعی دارند تا با روشها و نگاه علمی، حضور مولفه های مثبت را در ابعاد گوناگون زندگی انسان پررنگ تر و چشمگیرتر جلوه دهند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر مثبتاندیشی در افزایش کارایی نیروی انسانی و بالندگی سازمانی تدوین گردیده است. برای این منظور ابتدا به تعریف مثبت اندیشی، ویژگیهای انسان مثبتاندیش، انواع خوشبینی پرداخته، سپس با تعریف پارامترهای موثر بر کارآمدی نیروی انسانی مانند تعهدکاری و مسئولیت پذیری، تاثیر مثبتاندیشی بر این پارامترها در محیط کار بررسی شده است. تحقیقات و بررسیهای میدانی نشان میدهد که متغیر مثبتاندیشی و خوشبینی رابطه مستقیم و معناداری با سلامت جسمی، سلامت روانی، سلامت معنوی، رضایتمندی از زندگی، رضایت شغلی، سازگاری با تنشهای زندگی و مانند آن دارد. لذا نتیجه حاصل از این مطالعات نشان میدهد که این عوامل در افزایش بهره وری نیروی انسانی و بالندگی سازمانی بسیار موثر است. چالشهای مهم در خصوص این رویکرد عبارتند از: -1 عدم آشنایی مدیران و رهبران منابع انسانی با مثبت گرایی و دستاوردهای بالقوه آن (سطح دانش)، -2 عدم مهارت مدیران و رهبران منابع انسانی در پیاده سازی استراتژیها و رویکردهای مثبت گرا در سازمان و (سطح مهارت)، -3 خو گرفتن مدیران با رویکردهای سنتی منفی گرایانه مبتنی بر حل مسئله (سطح رفتار). جهت غلبه براین چالشها و خلق یک سازمان مثبت گرا لازم است پژوهش های بومی بیشتری در زمینه مثبت گرایی صورت بگیرد و سطح آگاهی مدیران و رهبران در خلق یک سازمان مثبتگرا افزایش یابد.

Keywords:

مثبت اندیشی , شادکامی , تعهدکاری , عملکرد شغلی , سلامت روان