بررسی اثر پارامترهای موثر نیروی فرایند و بهینه سازی آن در کشش عمیق ورق کامپوزیتی به کمک روش اجزا محدود، پاسخ سطح و الگوریتم ژنتیک abstract
شکل دهی ورق در صنعت قطعه سازی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در حقیقت شکل دادن ورق روشی برای تبدیل ورق های تخت فلزی به شکل مورد نظر بدون شکست یا نازک شدگی موضعی شدید ورق است. از جمله فرایند شکل دهی ورق می توان به
کشش عمیق اشاره کرد. کشش ورق یکی از فرایندهای مهم در میان روش های شکل دهی ورق است. اساس کار در فرایند مذکور کشیده شدن ورق توسط سنبه به درون یک محفظه است که در نهایت ورق شکل آن محوظه را به خود می گیرد. در فرایند
کشش عمیق کنترل نیروی فرایند از اهمیت ویژه ای برخوردار است لذا پارامترها ورودی هندسی که اثر گذار هستند بر چنین خروجی باید شناسایی شوند. کنترل ورودی های بحرانی
کشش عمیق ورق کامپوزیتی به تعبیری کنترل خروجی نیروی فرایند محسوب می شود. در این مقاله هدف بررسی اثر پارامترهای هندسی فرایند مانند قطر ورق، شعاع لبه قلاب،
شعاع لبه سنبه و همچنین
نیروی ورق گیر بر بهبود نیروی فرایند می باشد. بدین منظور با طراحی آزمایش معقول به روش سطح پاسخ و بهینه سازی آن ، مسیری از پارامترها بهینه شده ارائه خواهد شد که نیروی فرایند به ایده آل ترین حالت ممکن (کمترین) می رسد. نتایج حاصل از حل عددی فرایند نشان داد که تغییرات
قطر ورق و
نیروی ورق گیر با تغییرات نیروی فرایند (نیروی سنبه) رابطه مستقیم دارد. از طرفی تغییرات
شعاع لبه سنبه و
شعاع لبه قلاب با تغییرات نیروی فرایند رابطه عکس داشته است. همچنین از نقطه نظر بیشترین اثرگذاری بر نیروی فرایند ، کنترل
قطر ورق در رتبه اول قرار دارد. پس از آن به ترتیب اولویت شعاع لبه قلاب،
نیروی ورق گیر و
شعاع لبه سنبه پس از
قطر ورق ، بیشترین اثر گذاری را بر بهبود ماکزیمم نیروی سنبه (نیروی فرایند) داشته اند. با توجه به نتایج برگرفته از شبکه های عصبی و الگوریتم ژنتیک جهت بهینه سازی پارامتر ها ، مشخص شد زمانیکه از
قطر ورق ،
شعاع لبه سنبه ، سعاع لبه قلاب و
نیروی ورق گیر به ترتیب 2/8573Kn،3mm،4mm،83/024mm در
کشش عمیق ورق کامپوزیتی برنج-فولاد استفاده شود. آنگاه نیروی فرایند به بهینه ترین حالت از آزمایشات یعنی 36/1901Kn می رسد.