گسترش و صنعتی شدن شهرها، کاهش جمعیت روستایی، از بین رفتن زمین های کشاورزی و افزایش روز افزون ساخت و ساز در آن ها موجب شده تا عواملی مانند نیاز به غذا و نیازهای اقتصادی و اکولوژیکی و زیست محیطی و در همان راستا نیاز مبرم به سبزینگی بیشتر در شهرها به شدت احساس بشود، اما مساله اصلی این است که چگونه می توان در شهرهای صنعتی و پرجمعیت نیازهای پیش گفته را پاسخ داد به نظر میرسد یکی از روش های پاسخ گویی به این مساله ورود هدفمند کشاورزی در منظر شهری باشد. هدف از انجام این تحقیق شناسایی عوامل بازدارنده توسعه
کشاورزی شهری بود. در این مطالعه از روش توصیفی- پیمایشی استفاده گردید و برای گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسش نامه توسط پنلی از اعضای هیات علمی و کارشناسان مرتبط تائید شد و پایایی آن از طریق پیش آزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. مقدار این ضریب 84/0 به دست آمد. جامعه آماری این تحقیق را 360 نفر از کارشناسان جهاد کشاورزی استان مرکزی تشکیل دادند. از میان آنان نمونه 186نفری با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. براساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی موانع توسعه
کشاورزی شهری به ترتیب در عامل های زیست محیطی(115/28)، سیاستگزاری-زیربنائی(157/22)، آموزشی- ترویجی(014/18) و اقتصادی(027/13)خلاصه شدند. در مجموع این عوامل 313/81درصد از کل واریانس موانع را تبیین کردند.