گزارش موردی مرگ مادر باردار با جنین مرده و هیستروکتومی

مقدمه: مرگ مادر باردار که طی دوران بارداری یا چهل و دو روز پس از ختم حاملگی به دنبال عوارض مرتبط رخ می دهد منعکس کننده وضعیت سلامت عمومی جامعه و کشور بوده و نشانگر تاثیر عوامل اجتماعی اقتصادی به سلامت مادران بوده و مواردی همچون فقر سواد کم یا بیسوادی از عوامل زمینه ساز مرگ مادران مطرح می گردد.این گزارش موردی با هدف ارزیابی عوامل مسبب در مادر باردار و شناسایی کاستی و نقاط ضعف در مدیریت درمان و تدوین استراتژی های جدید برای کاهش عوامل موثر و زمینه ساز مرگ و میر مادران باردار است.معرفی بیمار : زن باردار 33 ساله با سابقه نوروآکانتوس ( شروع علائم بصورت اختلالات رفتاری حرکتی که از یک سال قبل تشنج نیز به تابلوی فوق اضافه شده است) بدنبال افت هوشیاری از مرکز درمانی شهرستان محل اقامت بیمار به اورژانس بیمارستان مقصد در مرکز استان اعزام می شود . (در گزارش پزشک نابسامانی اعزام ثبت گردیده) بیمار بلافاصله در اتاق CPR تحت ونتیلاسیون مکانیکی قرار می گیرد و بعلت نبودن تخت خالی ویژه ، به بخش ویژه یکی از مراکز آموزشی درمانی دیگر منتقل می شود. پس از پذیرش و ارزیابی اولیه بیمار در بخش ویژه ، مشاوره داخلی اورژانسی بعلت فشارخون بالا ، تاکیکاردی و دیستانسیون شکم درخواست می گردد. در مشاوره داخلی شکم نرم و فاقد تندرنس و اندکی Fatting ثبت شده است. متعاقب مشاوره عفونی و مشاوره داخلی مجدد ، سونوگرافی شکم و لگن و اسکن شکم و مغز درخواست می شود. در حین انجام اسکن متوجه بارداری مادر در هفته 23 با جنین مرده می شوند. خانواده و مادر اطلاعی از حاملگی ندارند.طبق مشاوره ژنیکولوژی بالینی انجام شده ، بیمار جهت ختم حاملگی اینداکش میشود و رابچر رحمی بعلت طول کشیدن اینداکشن از محدوده استاندارد اتفاق افتاده و ختم حاملگی توام با هیسترکتومی انجام میشود. مادر بعد از جراحی به بخش ویژه منتقل و سپس فوت می کند.دلائل مرتبط با خدمت و مراقبت - فقر فرهنگی و اقتصادی بیمار و خانواده-manage نادرست بیمار از ابتدای ورود به سیستم درمان- بی دقتی در معاینه بالینی و فیزیکی توسط پزشک و گاها عدم معاینه بالینی بیمار- اهمیت ندادن بیمارستان های فوق تخصصی به آزمایشات پایه - عدم توجه پزشک به ارزیابی اولیه پرستار نتیجه گیری :در کنار اقدامات پاراکلینیکی و آزمایشات درخواستی ، معاینه بالینی دقیق بیمار از اهمیت ویژه ای در جهت تشخیص درست و اقدام درمانی به موقع ضروری می باشد.