تبیین نقش عقلانیت در شبه پارادایم های مدیریت دولتی

اداره امور دولتی دارای یک الگوی شناخته شده و سابقه طولانی میباشد. در ابتدا نظامهای اداری، سنتی و شخصی بودند و امپراطوریهای اداری بودند که به وسیله قوانین و مقررات مرکزی کنترل میشدند. اقدامات رایج در این نظامها، اغلب با فساد و سوء استفاده و همراه با منافع شخصی بود. شکل گیری نظامهای اداری مدرن به قرن نوزدهم باز میگردد که حاکمیت خود را در قالب محملی به نام دولت اعمال کردند. دولت به لحاظ مدیریتی شبه پارادایمهای متفاوتی را در مسیرتکامل خود دربر میگیرد که بر نوعی عقلانیت غالب استوار است. نهضتهای مدیریتی تحت حاکمیت عقلانیت به انواعی چون مدیریت اداری، اداره امور عمومی سنتی، اداره امور عمومی نوین، مدیریت دولتی نوین، نهضت خدمات عمومی نوین وحکمرانی خوب تقسیم میشوند. هدف از انجام این تحقیق بررسی جایگاه عقلانیت در چندین دوره مختلف مدیریت دولتی مانند اداره امور عمومی سنتی، مدیریت دولتی نوین، نهضت خدمات عمومی نوین و حکمرانی خوب می باشد و در روند آنها شاهد حاکمیت عقلانیتهای متفاوتی در بره ههای زمانی مختلف خواهیم بود که علی رغم انواع آن، نمیتوان به یک ابر عقلانیت اشاره نمود لذا دولت بایستی با هماهنگی و ترکیب مناسب عقلانیتها جامعه را به سوی موفقیت و سعادت رهنمون سازد و در جهت مشروعیت و شایستگی بیشتر خود اقدام نماید.

Keywords:

عقلانیت , مدیریت دولتی , شبه پارادایمها , نهضتهای مدیریتی