نگاهی بر خواص دوامی بتن خودتراکم تحت خوردگی میکروبیولوژی

خوردگی میکروبیولوژی یکی از عوامل اصلی ایجاد آسیب در بتن می باشد که تخریب تدریجی زیرساخت های عمرانی و هزینه بالای تعمیر و بازسازی را در پی دارد. از انواع رایج خوردگی میکروبیولوژی می توان به حمله سولفات ها و اسید سولفوریک به بتن اشاره نمود که معمولا در سیستم های فاضلاب صنعتی و شهری، سازه های دریایی، کف بتنی ساختمان های صنعتی و پرورش طیور رخ می دهد. با توجه به قابلیت ها و خواص منحصر به فرد بتن خودتراکم، در سال های اخیر بهره گیری از آن در پروژه های مختلف عمرانی افزایش یافته است. از این رو شناخت رفتار این نوع بتن در برابر خوردگی میکروبیولوژی بیش از پیش ضرورت دارد. در این مقاله سعی شده با مروری دقیق بر روی مطالعات آزمایشگاهی انجام شده توسط پژوهشگران و جمع آوری و تفسیر یافته های آن ها، خواص دوامی بتن خودتراکم تحت تهاجم شیمیایی اسید سولفوریک مورد ارزیابی قرار گیرد. در ضمن نقش افزودنی های مختلف در مقاومت بتن خودتراکم در برابر خوردگی نیز مطالعه شده است. نتایج حاکی از آن است که بتن خود تراکم نسبت به بتن معمولی دوام بالاتری در برابر خوردگی میکروبیولوژی دارد. علاوه بر این لازم به ذکر است که اضافه نمودن برخی مواد و افزودنی ها در بتن خودتراکم می تواند اثرات ناشی از این خوردگی را تا حد قابل توجهی کاهش دهد.

Keywords:

بتن خودتراکم , خوردگی میکروبیولوژی , اسید سولفوریک , مقاومت , دوام.