ارزیابی و بررسی نتایج حاصل از داپلر فراصوتی در مقایسه با آنژیوگرافی تفریقی دیجیتال در تشخیص تنگ شدگی های شریان کاروتید داخلی

مقدمه: روش استاندارد ارزیابی تنگی شریان کاروتید، آنژیوگرافی تفریقی دیجیتال ( DSA ) می باشد. این روش دارای دوز تابشی بالایی بوده و روشی تهاجمی بشمار می رود. با پیشرفت روش های تصویربرداری، روش های کمتر تهاجمی مانند سی تی آنژیوگرافی، ام آر آنژیوگرافی و فراصوت به همراه داپلر یا داپلکس، مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف این تحقیقبررسی و ارزیابی نتایج روش سونوگرافی داپلر در تشخیص و تعیین میزان تنگی شریان کاروتید داخلی در مقایسه با نتایج DSA می باشد.مواد و روش ها: 20 بیمار مرد با تنگی شریان کاروتید بیش از 50 % که قبلا تحت آزمون DSA قرار گرفته اند، تحت آزمون سونوگرافی داپلر قرار گرفتند. پارامترهای ساختاری و همودینامیکی به دست آمده از آن ها با توجه به توصیه های انجمن فراصوت در پزشکی آلمان و NASCET تحلیل شده و میزان تنگی این شریان با نتایج DSA مقایسه و ارزیابی شد.نتایج: تفاوت معناداری میان یافته های سونوگرافی داپلر و DSA مشاهده نشد ( 05 / P<0 ). میانگین میزان گرفتگی شریان کاروتید داخلی % 8/ 69 ، % 9/ 67 و % 3/ 71 به ترتیب برای داپلر سونوگرافی بر اساس توصیه های انجمن فراصوت در پزشکی آلمان و % 1/ 97 به ترتیب برای توصیه های انجمن فراصوت در پزشکی آلمان و NASCET محاسبه شد.بحث و نتیجه گیری: روش داپلر فراصوتی با داشتن حساسیت، ویژگی و دقت اندازه گیری بالا در تشخیص تنگ شدگی های شریان کاروتید، می تواند به عنوان روشی غیر تهاجمی و با کاربری آسان در تشخیص و تعیین این بیماری، به ویژه در کسانی که نیاز به آنژیوپلاستی ندارند، استفاده گردد.

Keywords:

سونوگرافی داپلر , داپلر فراصوتی , تنگی شریان کاروتید , آنژیوگرافی تفریقی دیجیتال