مدیریت راهبردی آراء در شورای امنیت

ناکارامدی جامعه بین المللی در برقراری نظام امنیت جهانی و تشنجات بین المللی که منجر به وقوع جنگ جهانی دوم گردید، با تاسیس سازمان ملل متحد و با دادن عضویت دایم به پنج کشور جهان آمریکا، شوروی سابق، فرانسه، انگلیس و چین و با حق رای ممتاز، موضوع ماده 25 فصل 5 منشور ملل متحد، عملا تضمین صلح جهانی میسر گردید. از این رو یکی ازوظایف شورای امنیت سازمان ملل متحد در انجام مسیولیت اولیه این نهاد در جهت حفظ صلح و امنیت بین المللی، خاتمه دادن اختلافات بین المللی و برقراری صلح براساس فصل ششم منشور ملل متحد است. از طرفی حق و تو به عنوان رای منفی هریک از اعضا دایم شورای امنیت به قطعنامه های شورا در مسایل ماهوی راه حل راهبردی در هدفمند نمودن جامعه جهانی بر حفظ صلح جهانی می باشد. این رویکرد جدید دستاوردهایی بر حفظ صلح جهانی داشته است. البته در حل برخی از مسایل بحران ساز ناکارامد بوده ومنتقدین، این حق را براساس برابری از اصول متقین منشور ملل متحد دانسته و این حق سایر اعضا را از لحاظ دیپلماسی و اجرای به نوعی درگیر با تصمیم این 5 کشورنموده است. چرا که تعداد قطعنامه های وتو شده از زمان تاسیس سازمان تا به امروز بالاترین درصد را برای روسیه و سپس آمریکا به رقم کشیده و به دلیل بار سیاسی وهمسو بودن با منافع آن کشورها، چالش های موجود را به لحاظ زمانی و مکانی موجب گردیده تا بار سنگینی بر دوش جامعه جهانی داشته باشد. فارغ از شایستگی ها، نسبی بودن عملکرد شورای امنیت، برخی از کشورها را بر آن داشته تا نظر جامعه جهانی را با مدیریت و متد و مدل های ساختاری جدید چه در آرا و چه در صلاحیت و ترکیب اصلی و یا بالا بردن توان تصمیم گیری شورای امنیت برای مدیریت راهبردی این سازمان به اجماع برسانند.

Keywords:

حق و تو , سازمان ملل , شورای امنیت , مدیریت راهبردی , امنیت