نوستالژی و هویت اخلاقی: یک مدل تسهیل گر

مقدمه: رویکرد نوین فضیلت گرایی اخلاقی، بر خصایص درونی شخص یعنی فضایل و انگیزه ها تمرکز می کند و نقش عواطف را از حیث ادراکی و ترغیبی پررنگ می سازد.هدف: هدف از پژوهش حاضر یافتن راهی برای تسهیل فضایل اخلاقی در هویت فرد از طریق تمرکز بر قابلیتهای هیجان نوستالژی بود. مسیله پژوهش حاضر این است که نوستالژی به عنوان یک هیجان نا اخلاقی چه ربطی در اهمیت یافتن فضایل هویت اخلاقی دارد.روش: پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شیراز بود و 201 دانشجو در این تحقیق مشارکت داشت. مشارکت کنندگان به آزمون پژواک رویداد وایدشات و همکاران (2006)، پرسشنامه ی نوستالژی باچو (1995) و پرسشنامه اهمیت خویشتن اخلاقی آکویینو و رید (2002 ) پاسخ دادند. از نرم افزار S P S S ورژن 19 و 19 A m os و از حسابگر پایایی ترکیبی مطابق با فرمول رایکو (1997) استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد نوستالژی گرایی پیش بینی کننده ی معنادار هر دو بعد درونیسازی و نمادسازی بود.نتیجه گیری: مطابق با نتایج به دست آمده، نوستالژیگرایی پیش بینی کننده ی مثبت برای درونیشدن ارزشهای اخلاقی در خودپنداره ی فرد است و هم پیش بینی کننده ی بازنمایی و وانمود اجتماعی خود به عنوان کسی که حامل برخی از ارزشهاست. تجربه ی نوستالژی همراه است با نوعی نظم بخشی هیجانی و اهمیت یافتن دیگری در زندگی شخصاین. تجربه احتمالا از طریق یکپارچه سازی و انسجام بخشی به خود و گشودگی به دیگری، نیرومند شدن هویت اخلاقی را تسهیل میکند.

Keywords:

نوستالژی , هویت , انگیزش اخلاقی , روان شناسی اخلاق