اصول و ضوابط ایمنی در ریسک های صنعتی

در مباحث اقتصادی از ارزش اشیاء با دو تعبیر یاد می شود. یکی مطلوبیت فیزیکی شیء یا ارزش مادی آن و دیگری ارزش بهره وری یا فایده حاصل شده از بکارگیری شیء در چرخه اقتصاد جامعه ارزش اشیاء در ارتباط با بقاء و بهره وری آنها مورد سنجش قرار می گیرد لذا متقابلا از بین رفتن فیزیکی یا عدم بهره وری اشیاء به مفهوم از دست رفتن ارزش آنها می باشد. چون ارزش اموال و دارایی ها تعیین کننده نقش آنان در حیات اقتصادی جامعه است بدین خاطر از دو جهت می توانند مورد توجه و ملاحظه قرا بگیرند، نخست پس از آماده شدن برای استفاده بصورت مواد اولیه، تولیدات، تجهیزات و غیر و و در مرحله بعدی در دوره بهره وری. حال باید دید که برخورد جامعه با چنین ارزش هایی چگونه است، گروهی ارزش اشیاء را با مالکیت خاتمه آن یافته تلقی می نمایند، گروهی دیگر ارزش آن را در مالکیت و بهره وری دانسته و دست آخر به ارزش اقتصادی یا همان کاربرد و راهبری آن اعتقاد دارند. بسیار روشن است که ارزش اشیاء در فایده اقتصادی آن در کل جریان حیات جامعه ملاک اعتبار است پس صدمه و خسارت وارده نیز صرفا یک زیان اقتصادی در مجموعه ارتباطات جامعه می بشاد. تفکر نخست نماینده یک فرهنگ مصرففی و تفکر دوم معرف فرهنگ حاکم بر نظام صنعتی یا بازرگانی ولی بینش سوم مشخصه نقطه نظرهای افرادی است که سلامتی و حیات اقتصادی جامعه را هدف اصلی قرار داده و هر برنامه ریزی را بمنظور بهبود و توسعه نظام کلی پذیرا می باشند، لذا چنین اعتقادی راه را برای تهیه و تدوین اصول و ضوابط ایمنی حاکم بر دستاوردهای بشری هموار می نماید.