تعیین ارتباط بین عوامل روانشناختی و اختلالات اسکلتی عضلانی در میان پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشکده علوم پزشکی مراغه

مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی پدیده ای چند علیتی است و در اثر عوامل مختلفی ایجاد می شوند امروزه با توجه به گستردگی زیاد اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار، مسئله پیشگیری و کنترل این اختلالات اهمیت فو ق العاده ای یافته است. هدف از این مطالعه نیز تعیین ارتباط بین عوامل روانشناختی و اختلالات اسکلتی عضلانی در میان پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشکده علوم پزشکی مراغه می باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی، 116 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشکده علوم پزشکی مراغه با استفاده از پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه محتوای شغلی و پرسشنامه نوردیکمورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه ها به صورت خود گزارشی توسط نمونه ها تکمیل گردیدند. پس از تکمیل پرسشنامه توسط نمونه های مورد پژوهش، داده ها به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از 116 نفری که پرسشنامه پژوهش را تکمیل کردند، 93 نفر (80/2) درصد زن بودند. میانگین سنی 11/93±34/8 سال بود. بیشترین و کمترین اختلالات عضلانی به ترتیب مربوط به درد گردن 53/4 درصد و درد آرنج 11/2 درصد بود. میانگین نمره کسب شده از پرسشنامه عوامل روانشناختی مربوط به کار 32/13±94/08 (از 150 نمره) بود. بین سازه های عوامل روانشناختی و متغیرهای دموگرافیک ارتباط آماری معنی دار مشاهده نشد ولی بین سازه های آزادی تصمیم گیری، حمایت همکاران و امنیت شغلی با سابقه داشتن درد گردن و درد کمر ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد.(p=0.02) نتیجه گیری: گزارشات حاکی از آن است که عوامل روانشناختی همچون عدم امنیت شغلی پرستاران، می تواند در سلامتی پرستاران تاثیرگذار باشد؛ بنابراین نظام سلامت باید سیاست هایی را برای تضمین امنیت شغلی پرستاران اتخاذ نماید. از سویی دیگر، آموزش پرستاران برای برقراری ارتباط موثر با یکدیگر و آگاهی و دفاع از حقوق عملکردی خود می تواند تا حد زیادی از بروز اختلالات اسکلتی عضلانی در پرستاران جلوگیری کند.

Keywords:

اختلالات اسکلتی- عضلانی , عوامل روانشناختی کار , پرستار