پاسخ های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گیاه گوجه فرنگی در حضور باکتری محرک رشد تحت تنش زیستی شبپره مینوز گوجه فرنگی

یکی از محصولات ارزشمند سبزی و صیفی گوجه فرنگی است که پس از سیب زمینی از نظر اقتصادی در مقام دوم جهان قرار دارد. از جمله آفاتی که به گوجه فرنگی حمله میکند گونه های مختلف بالپولک داران است که جزء آفات کلیدی تعدادی از مهمترین محصولات کشاورزی محسوب می شوند. شبپره مینوز گوجه فرنگی (Tuta absoluta) یکی از مهمترین آفات ویرانگر محصولات گوجه فرنگی در بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران شناخته میشود. این آفت در برگها، میوه ها، گلها، جوانه ها و همچنین ساقه ها دالان حفر میکند و این در حالی است که دارای چندین نسل در سال است. بنابراین خسارت این آفت گسترده است. تاکنون از روشهای مختلف فیزیکی، شیمیایی و زیستی برای مبارزه با این آفت استفاده شده است. امروزه اغلب روشهای مورد استفاده در عرصه علم گیاه پزشکی علیه آفات با کاربرد سموم شیمیایی در ارتباط بوده در حالی که سلامت انسان و محیط زیست را تهدید میکند. نشان داده شده است که باکتری های محرک رشد به عنوان ریزجانداران مفید خاک نقش مهمی در کشاورزی پایدار و حفظ اکوسیستم دارند. بنابراین میتوانند به عنوان یک جایگزین دوستدار محیط زیست در این عرصه مورد بهرهبرداری قرار گیرند. در پژوهش حاضر اثر باکتری محرک رشد Micrococcus yunnanensis بر برخی از پارامترهای فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گیاه گوجهفرنگی در حمله شبپره مینوز گوجه فرنگی در شرایط گلخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با چهار تکرار در هر تیمار انجام شد. وزن تر و خشک گیاه و میزان ترکیبات فنلی کل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در حضور باکتری محرک رشد وزن تر و خشک گیاه و میزان ترکیبات فنلی در مقایسه با کنترل افزایش معنیداری یافته است. بنابراین استفاده از Micrococcus yunnanensis میتواند سبب بهبود رشد گیاه و کاهش خسارت شبپره مینوز شود.

Keywords:

گوجه فرنگی , شبپره مینوز , باکتری محرک رشد , ترکیبات فنلی