اثر محلول پاشی سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط تنش کم آبی

به منظور بررسی اثر محلولپاشی سایکوسل بر عملکرد و برخی خصوصیات اگروفیزیولوژیک گندم در شرایط تنش کم آبی،آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1397 در منطقه بیله سوار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل فاکتور سایکوسل با غلظتهای (صفر، 400، 800 و 1200 میلی گرم در لیتر سایکوسل) و فاکتور تنش خشکی در 4 سطح (آبیاری کامل به عنوان شاهد، قطع آبیاری در مرحله گلدهی، قطع آبیاری در مرحله سنبله دهی و قطع آبیاری در مرحله چکمه زنی بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات مورد مطالعه نشان داد که اعمال تنش بر تمام صفات مورد ارزیابی و اثر محلول پاشی سایکوسل به جزء بر صفت طول سنبله بر سایر صفات اثر معنیداری داشتند. برهمکنش تنش خشکی و سایکوسل بر عملکرد دانه، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله و میزان کلروفیل برگ در سطح احتمال یک درصد و بر وزن هزار دانه و پرولین در سطح احتمال پنج درصد و بر سایر صفات اثر معنیداری نداشتند. نتایج مقایسه میانگین برهمکنش تنش خشکی و سایکوسل نشان داد که بیشترین عملکرد دانه 8/03) تن در هکتار) به تیمار محلولپاشی 1200 میلیگرم در لیتر سایکوسل در شرایط آبیاری کامل و کمترین میزان عملکرد دانه 5/13) تن در هکتار) به تیمار عدم محلولپاشی سایکوسل در شرایط قطع آبیاری در مرحله چکمه زنی اختصاص یافت. به طور کلی محلولپاشی گیاه با غلظت 1200 میلیگرم در لیتر سایکوسل موجب تعدیل وضعیت گیاه در برابر تنش خشکی شد.

Keywords:

اجزای عملکرد , تنش خشکی , سایکوسل و گندم.