آموزش تاب آوری به کودکان زیر شش سال

آموزش تاب آوری به کودکان زیر شش سال

در این مطلب درباره جزییات مهم از آموزش تاب آوری به کودکان زیر شش سال خواهیم پرداخت. امید است مورد توجه مخاطبین این رسانه واقع گردد.

_{آموزش تاب آوری به کودکان زیر شش سال}

تاب آوری ظرفیت سازگاری خوب در مواجهه با ناملایمات یا استرس است. تاب آوری به کودکان کمک می کند تا با تجربیات چالش برانگیز کنار بیایند. این موضوع شامل تداوم پافشاری علیرغم دشواری و یادگیری تفسیر چالش ها به شیوه ای مثبت از طریق افزایش پشتکار، تلاش برای راهبردی متفاوت، یا یادگیری نحوه کار از طریق اختلاف نظر و تعارض است.

_{تاب آوری چیست و چرا برای کودکان مهم است؟}

چندین توانایی حیاتی مرتبط با تاب آوری وجود دارد، از جمله:

• تنظیم هیجانی یا توانایی حفظ آرامش و ابراز احساسات به گونه ای که به موقعیت کمک کند
• کنترل تکانه، که شامل توانایی انتخاب آگاهانه برای انجام یک خواسته (یا عدم انجام آن)، و همچنین به تاخیر انداختن ارضای نیازها و استقامت است.
• تحلیل علی یا توانایی تجزیه و تحلیل مشکلات و شناسایی علل
• همدلی یا توانایی درک احساسات و نیازهای شخص دیگر
• خوش بینی واقع بینانه، یا توانایی حفظ دیدگاه مثبت بدون انکار واقعیت
• خودکارآمدی یا باورمندی نسبت به توانایی فرد در حل مشکلات و مدیریت استرس
• فرصت طلبی یا توانایی استفاده از فرصت های جدید و دستیابی به دیگران

به طور کلی، کودکانی که تاب آوری بالاتری دارند، تمایل به نتایج مثبت بیشتری دارند، از جمله بهزیستی بیشتر، و رفتارهای مشکل زای کمتری را در مدرسه و بعد در زندگی از خود نشان می دهند.

_{ویژگی های تاب آور در اوایل کودکی}

ویژگی های تاب آور در اوایل کودکی شامل درک شناختی در مورد کار در چارچوب قوانین، کنترل تکانه ها و یافتن راه حل های جایگزین برای حل مشکلات است.

کودکان تاب آور نیز در حال رشد در درک احساسات هستند و یاد می گیرند که آنها را در قالب کلمات بیان کنند و با دیگران در مورد چیزهایی که ترسناک یا ناراحت کننده هستند صحبت کنند. آنها می توانند در صورت نیاز به دنبال کمک باشند و از حقوق و مسئولیت های خود و دیگران دفاع کنند.

تاب آوری با سن و مراحل رشد متفاوت است، اما این ویژگی نیست که کودکان با آن متولد می شوند – بلکه چیزی است که می توان آن را آموخت و رشد داد. چند راه وجود دارد که معلمان می توانند عمدا از کودکان برای ایجاد تاب آوری آنها حمایت کنند، مانند:

• ارائه فرصت هایی برای بازی های ساختگی توسعه یافته که به کودکان کمک می کند تا رفتارهای عمدی و خودتنظیمی را که بخشی از توانایی های مقابله ای است، توسعه دهند.
• ارائه فرصت هایی به کودکان برای تجربه تسلط واقعی با ارائه انتخاب ها، اجازه دادن به کودکان برای پذیرش ریسک های اندازه گیری شده، و شناسایی و تقویت شایستگی ها با برجسته کردن دستاوردهای کوچک («یادتان رفت دوچرخه تان را در مسیر درست رکاب بزنید تا با مردم برخورد نکنید»)
• نشان دادن مثبت اندیشی با راهنمایی کودکان برای شناسایی نقاط مثبت یک موقعیت و بیان کلامی افکار مثبت
• الگوسازی و آموزش راهبردهای آرامش و تمرکز

منابع

Booth, J. W., & Neill, J. T. (2017). Coping strategies and the development of psychological resilience. Journal of Outdoor and Environmental Education, 20 (۱), ۴۷-۵۴

Clough, P., Oakes, S., Dagnall, N., St. Clair-Thompson, H., & McGeown, S. (2016). The study of non-cognitive attributes in education: Proposing the Mental Toughness Framework. In M. S. Khine & S. Areepattamannil (Eds.), Non-cognitive skills and factors in education attainment (pp. 315-329). Rotterdam, The Netherlands: Sense

Gutman, L. M., & Schoon, I. (2016). A synthesis of causal evidence linking non-congitive skills to later outcomes for children and adolescents. In M. S. Khine & S. Areepattamannil (Eds.), Non-cognitive skills and factors in education attainment (pp. 171-198). Rotterdam, The Netherlands: Sense

Rosen, J. A., Glennie, E. J., Dalton, B. W., Lennon, J. M., & Bozick, R. N. (2010). Noncognitive skills in the classroom: New perspectives on educational research. Research Triangle Park, NC: RTI Press