بررسی دیدگاه های مایکل ایگناتیف و ملیسا هارت در خصوص دستیابی به همگرایی فرهنگی در رسانه های جمعی
سه عامل "همگرایی بیشتر فرهنگ ترویجی با فرهنگ رسانه ای"، "تجاری سازی رسانه ها" و "اتکای زیاد به گفتمان تبلیغات"، باعث کاهش اعتبار دموکراتیک فرایندهای سیاسی شده اند.
برخی از محققان علوم ارتباطات بر اثرات منفی فرهنگ رسانه ای شده بر مشارکت مدنی و سرمایه اجتماعی وقوف داشته و از فراگیری آن ابراز تاسف می کنند.
از منظر مایکل ایگناتیف ، نویسنده و پژوهشگر ارتباطات ، رسانه ها، به ویژه تلویزیون و اخبار منتشر شده توسط این مدیوم ، ابزار نوع جدیدی از سیاست که وی آن را " سیاست گونه ها" می نامد، هستند. ملیسا هارت ، محقق علوم ارتباطات ، معتقد است که افزایش پیوسته شکاکی و بدبینی و بی خبری شهروندان نسبت به دقت در فرایندهای سیاسی، پیامد مستقیم افزایش پوشش تلویزیونی و تاکید بر سبک به جای محتواست.
موضوع پرداختن به رسانه های جدید با توجه به نگاه این دو محقق و پژوهشگر ، از دو جنبه قابل بررسی است: 1. تغییرات قابل توجه در تکنولوژی و قالب های رسانه ای و 2. مرکزیت رسانه ها در زندگی اجتماعی معاصر و تغییر جهت به فرهنگ های رسانه ای.
در این میان، از آنجا که جوانان کاربران غالب رسانه های جدید هستند، بحث رابطه جوانان، رسانه های جدید و مشارکتهای سیاسی اهمیت می یابد.
به هر حال هرچند که پژوشهای بسیاری، بر کمرنگ شدن مشارکت جوانان در فعالیتهای سیاسی صحه می گذراند، اما در این باره نمی توان حکم قطعی داد.
نظری که امروز بر دیگر نظرها غالب است، لزوم قرار دادن جوانان در طیف مخاطبان فعالی سیاسی است که این مخاطبان می توانند استراتژی های رسانه را تحت تاثیر قرار دهند.