محمد مهدی راستگو
9 یادداشت منتشر شدهبا امام زمان خود باشید
یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین(توبه/۱۱۹)
ای کسانی که ایمان آورده اید، تقوا پیشه کنید و با صادقین باشید.
امام رضا علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند: الصادقون هم الائمه(ع)(منظور از صادقین ائمه علیهم السلام هستند.)
چه طور می شود با امام زمان روحی فداه بود؟
مگر می شود با ایشان همراه شد؟
معیت و مصاحبت بین دو نفر وقتی محقق می شود که روحیاتشان یکی شود و هم سنخ و همدل شوند یعنی دل آن ها به هم نزدیک و همراه شود نه این که از نظر بدنی و ظاهری کنار هم باشند.
خیلی ها بودند در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که هر روز آن حضرت را می دیدند و از نظر ظاهری در کنار ایشان بودند ولی روحا و قلبا فاصله زیادی با ایشان داشتند و دل آن ها با پیامبر نبود پس در واقع همراهی و معیتی بین آن ها و آن وجود مقدس نبود.
بنابراین آن چه مهم است که خدای تعالی در این آیه شریفه به آن امر فرموده، معیت و همراهی روحی و باطنی است، نه بدنی و مکانی، یعنی همه مومنین مکلف هستند و بر آن ها واجب است که قلبا و روحا با امام خود باشند و با ایشان همراه شوند ولو بدن ظاهری آن حضرت را نبینند یا از نظر مکانی فاصله زیادی بین آن ها باشد.
اما آن چه مانع معیت و همراهی ما با امام زمان(عج) شده، دو چیز است: «عدم سنخیت روحی» و «کم محبتی».
یعنی اگر ما بخواهیم به این آیه شریفه عمل کنیم و با امام خود همراه شویم که باید هم این کار را بکنیم و اوجب واجبات، همین معیت و همراهی و ارتباط با آن حضرت است، باید بدانیم که این امر مهم، دو شرط اساسی دارد:
۱- سنخیت روحی با آن حضرت پیدا کردن؛
۲- محبت شدید به ایشان داشتن.
هر کدام خود بحث مفصلی دارد ولی اول می رویم سراغ دومی چون شیرین تر و دوست داشتنی تر است:
رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند: المرء مع من احب۲: انسان با کسی است که دوستش دارد.
اگر شما کسی را دوست داشته باشید و به او محبت شدیدی داشته باشید، همیشه با او هستید، به فکرش هستید، یاد او همیشه در قلب و ذهن شما حاضر است و هیچ وقت از او غافل نمی شوید ولو ظاهرا در کنارش نباشید و فاصله مکانی زیادی بین شما و او باشد ولی دل و جانتان همیشه همراه اوست.
شاید بعضی این جور عشق و محبتی را تجربه کرده باشند ولی اگر تجربه هم نکرده باشیم، کاملا ملموس و آشناست که چه طور حب شدید موجب همراهی قلبی محب با محبوب می شود.
ولی این محبت، حقیقتش چیست؟
منشاش کجاست؟
چه طور می شود نسبت به کسی یا چیزی محبت پیدا کرد و چه طور می شود این محبت را شدید کرد؟...
منابع:
۱-تفسیر نورالثقلین؛ جلد۲ صفحه۲۸۰
۲-منتخب میزان الحکمه صفحه ۱۲۸ .