رابطه ی پایستگی تحصیلی و خودکارآمدی هیجانی با احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان

در پژوهش حاضر رابطهی بین پایستگی تحصیلی و خودکارآمدی هیجانی با احساس تعلق به مدرسه مورد بررسی قرار گرفته-است. هدف کلی این پژوهش، مطالعهی این موضوع است که آیا پایستگی تحصیلی و خودکارآمدی هیجانی با احساس تعلق بهمدرسه رابطه دارد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش را 120 نفر از دانش آموزاندختر و پسر دوره دوم دبیرستان استان اصفهان در سال 1396 تشکیل می دهند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفیخوشه ای چند مرحله ای استفاده شده به این صورت که ابتدا از 6 ناحیه ی شهر اصفهان، 3 ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شدوسپس از هر ناحیه دو مدرسه و از هر مدرسه یک کلاس به عنوان نمونه انتخاب شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه6 سوالی پایستگی تحصیلی مارتین و مارش، پرسشنامه 26 سوالی خودکارآمدی هیجانی شات و همکاران و پرسشنامه احساستعلق به مدرسه ی 27 سوالی بری، بتی و وات انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از شاخص هایپراکندگی ومرکزی، میانگین، انحراف معیار دامنه تغیرات فراوانی و فراوانی درصدی و متغیر های جمعیت شناختی و در سطحاستنباطی از ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شدهاست. نتایج نشان داد که بین پایستگی تحصیلی و مولفه هایاحساس تعلق به مدرسه (حمایت معلم، مشارکت در اجتماع، احساس رعایت عدالت و احترام در مدرسه، احساس مثبت بهمدرسه، ارتباط فرد با مدرسه) رابطه ی منفی و معنا داری وجود دارد، یعنی افزایش پایستگی تحصیلی با کاهش احساس تعلق بهمدرسه همراه است وبالعکس اما بین مشارکت علمی و پایستگی تحصیلی و همچنین بین خودکارآمدی هیجانی و احساس تعلقبه مدرسه رابطه معناداری یافت نشد.

Keywords:

احساس تعلق به مدرسه , پایستگی تحصیلی , خودکارآمدی هیجانی , دانش آموزان