اثربخشی امیددرمانی بر سرمایه روانشناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: امید نقش قابل توجهی در مقابله با بیماری های مزمن مانند دیابت دارد و ارتقای سرمایه روانشناختیبیماران مبتلابه دیابت، از استراتژی های ارتقای سلامت در آنها باشد. مطالعات اندکی عوامل تاثیرگذار بر سرمایهروانشناختی بیماران مبتلابه دیابت را بررسی کردهاند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی امیددرمانی بر سرمایهروانشناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روشها: پژوهش نیمه تجربی حاضر بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با 40 بیمار مبتلابه دیابت مراجعه کننده بهمراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر سیرجان در سال 98-1397 انجامشد. نمونه هایی که به صورت هدفمند انتخاب شده بودند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند.بیماران گروه مداخله در هشت جلسه یک ساعت و نیم که به صورت هفتگی برگزار میشد مداخله امیددرمانی بر اساسنظریه امید اشنایدر، هرث و راستون و مبتنیبر گزیدهای از اشعار مولانا با محوریت مباحث امید و مثبت نگری دریافت کردند.بر روی داده هایی که با استفاده از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران، قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخلهجمعآوری شده بود در محیط نرمافزار SPSS22 و در سطح معناداری 0/05 تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر انجام شد. یافته ها: نتایج تفاوت معناداری در سرمایه روانشناختی و مولفه های آن بین دو گروه مطالعه نشان داد (P<0/05) ضمن آن کهاثر مداخله در بیماران گروه مداخله پایدار بود و بین گروه ها اختلاف معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که امیددرمانی موجب افزایش سرمایه روانشناختی و مولفههای آن (امید، تابآوری، خوشبینی و خودکارآمدی) در بیماران گروه مداخله شد. لذا درنظر گرفتن مداخلات امیددرمانی در برنامه ریزی های بهبودسرمایه های روانشناختی بیماران مبتلابه دیابت ضروری است.

Keywords:

امیددرمانی , سرمایه روانشناختی , امید , تابآوری , خوش بینی , خودکارآمدی , دیابت