آسیبشناسی در حوزه علوم انسانی از منظر عدم تطابق محتوا و ساختار با پارادایمها

رویکردآسیبشناسانه به مبانی علوم انسانی از منظر ش ناخت هندسه معرفتی پارادایمها و سلول های بنیادین تفکر دینی نشان میدهد که بیتوجهی به اصالت و اهمیت پارادایمها درچهار حورمبانی،ادبیات،روش هاوتلاشهای علمی سبب بروز آفات و استیلای آسیبهایی در این حوزه گردیده است.سیطره انتزاعی اندیشی به منظور تخریج، تصحیح، تعمیم، تطبیق،و سریان دادن پارادایمها درحوزه های مذکور، ر اهکارسریع ونافذی است که می تواند موجب زوال بعضی از آس یبهای مضمونی، رویکردی و روش ی و تألیفی و ادبی در بخش علوم انسانی شود . بایستگی توجه به هماهنگی پارادایم ها با جهت گیری ه ا،ساختارها، مبانی، ادبیات نهضت ترجمه ،ارتباط معنی و زبان و لایه های جهان بینی، و اجته ادهای علمی با این نوع رویکرد آسیب شناسانه محرز می شود. در این مقاله به صورت مروری و گذرا پارهای از این آسیبها برشمرده شده است.

Keywords:

علوم انسانی , آسیب شناسی , ایران , پارادایم , معرفت دینی