مطالعه تطبیقی میزان آمادگی مدیریت دانش آموختگان مدیریت ورشته های فنی دانشگاهها

در هرکشوری نظام آموزشی اهداف متعددی رادنبال می کند،اما یکی ازاهداف اصلی و مهم آموزشی،به ویژه آموزش عالی ،ارتقاءدانش، مهارت و توانایی دانش آموختگان برای شناخت ودرک مسائل و مشکلات جامعه ومحیط واقعی لغای ت دانش آموختگان است؛دانش آموختگان رشته مدیریت نیز از این امر جدا نیستند و هدف از آموزش آنان فراگیری نظریه های سازمان و مدیریت و ک اربرداین نظریه ها در سازمان ها و محیط واقعی کاروفعالیت است. درزمینه مدیریت سعی شده است،با مقایسه « اهمیت آموزش » دراین مقاله باتوجه به تطبیقی سن دانش آموختگان مدیریت دررشته های فنی،تأ ثیراین عامل رابرافزایش قابلیت های مدیریتی (توان، انعطاف، تمایل ) موردبررسی و تجزیه وتحلیل قرار داده و سطح کیفی آموزش رادرمرکزمؤسسات ومراکزمربوطه معین گردد .بنابراین، دانش آموختگان رشته های مدیریت و رشته فنی ازدانشگاههای سطح تهران جامعه آماری ما محسوب شده وتحلیل داده های به دست آمده ازنمونه انتخاب شده نشان می دهدکه آموزش نظریه های مدیریت اثر مثبتی برافزای ش آما دگی مدیریتی دانش آموختگان ندارد (تنها اثرمثبت مربوط به توانایی مدیریتی است وآموزش بر تمایل به احرازنقش رهبری وانعطاف پذیری استفاد هازسبک های گوناگون مؤثر نمی باشد)، همچنین تفاوت معنی داری بین اولویت استفاده از سبک های گوناگون از سوی دو گروه ازدانش آموختگان درشرایط گوناگون مشاهده نشده است وسبک غالب مدیریت در هر دو گروه سبک استدلالی است.

Keywords:

آمادگی مدیریتی , توانایی , تمایل , انعطاف پذیری سبک مدیریتی , اموزش