خلاقیت و توان حل‎مساله؛ حلقۀ گمشدۀ سیستم آموزش ایران‎

رشد بی‎وقفه دانش و تکنولوژی در جهان فرامدرن کنونی و گستردگی دامنه این تغییرات، سازمان‌ها را ملزم به سرمایه‎گذاری بلندمدت در تربیت و پرورش افرادی خلاق و نوآور نموده است تا با ارایه راهکارهای مناسب در برابر شرایط نامطمئن محیطی و رقبا، به حیات خویش ادامه دهند. خلاقیت و نوآوری، سازمان‎ها را بجای منفعل شدن در برابر محیط پیرامونی به حالتی فعالانه و تعیین‎کننده در خواهد آورد. این سازمان‎ها برای دستیابی به جدیدترین فناوری و منابع قدرت با یکدیگر به رقابت می‎پردازند. مواجهه با رقبا در محیط پرتغییر و نامطمئن مستلزم در اختیار داشتن نیروهای انسانی توانمند می‎باشد و این از وظایف نظام‎های آموزشی است که موفقیت، ایده‎ها، برنامه‎ها، شیوه‎های نوین رقابتی و استفاده درست از آنها را به کارکنان بیاموزند. برای رسیدن به این مهم، اهداف آموزشی یک سازمان باید حامل پیام‎های خلاق باشد. چنین رویکردی به نظام آموزش به عنوان یکی از اجزای اصلی استراتژی سازمان کمک خواهد نمود تا اثرگذاری بر مهارت‎های ذهنی و شیوه‎های یادگیری کارکنان به‎گونه‎ای که منجر به ایجاد تفکر نو و انتقادی برای کشف مجهولات و ارایه راه‎حل گردد نقش مؤثرتری ایفا نماید.نگارنده در این نوشتار سعی خواهد نمود ضمن بررسی ابعاد نظری پدیده خلاقیت، بهترین روش آموزشی را برای احیای استعداد خلاقیت و نوآوری در فراگیران بیان دارد

Keywords:

خلاقیت , آموزش , روش‎های آموزشی , توان حل مسأله