بررسی ارتباط تحمل ابهام با خودکارآمدی در دانشجویان پرستاری دانشگاه های منتخب علوم پزشکی شهر تهران

مقدمه: محیطهای درمانی همواره گرفتار طیف وسیعی از عوامل استرس زا نظیر مواجهه با بیماری های شدید، مرگ بیماران، حجم زیاد کار و ابهام نقش هستند که باعث بروز فشارهای روانی متعددی شده و اثرات نامطلوبی را در ارتباط بین پرستار و بیمار برجای میگذارد. تحمل ابهام از شاخصهای مهم در جهت تسهیل سلامت افراد به ویژه دانشجویان پرستاری است که همه روزه در شرایط غیرقابل پیش بینی قرار می گیرند.هدف: تعیین ارتباط تحمل ابهام با خودکارآمدی دانشجویان پرستاری دانشگاه های منتخب علوم پزشکی شهر تهران روش اجرای تحقیق: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان پرستاری مشغول به تحصیل در دانشکده های پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1398 بودند. بر این اساس 180 آزمودنی با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از دو دانشکده پرستاری آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران و دانشکده پرستاری دانشگاه تهران انتخاب و داده ها به مقیاس تحمل ابهام (باهر و داگلاس، (2002 و پرسشنامه خودکار آمدی (شرر، (1982 پاسخ دادند.یافته ها: آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین تحمل ابهام با خودکارآمدی رابطه مثبت معنادار وجود دارد .(P<0/001) افزون بر آن خودکارآمدی پیش بینی کننده معناداری برای تحمل ابهام دانشجویان پرستاری است که توانایی تبیین 26 درصد از واریانس تحمل ابهام دانشجویان پرستاری را دارند.بحث و نتیجه گیری: تقویت باورهای خودکارآمدی دانشجویان پرستاری موجب افزایش سطح تحمل ابهام در دانشجویان پرستاری میشود و میتواند ارتقای تواناییهای شغلی، افزایش سلامت عمومی فردی آنها و به دنبال آن افزایش کیفیت خدمات عمومی در حوزه سلامت جامعه را در پی داشته باشد.

Keywords:

پرستار , تحمل ابهام , خودکارآمدی , دانشجو