نقش تمایزیافتگی در پیش بینی خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش تمایزیافتگی در پیش بینی خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزاندبیرستانی انجام گرفت. بدین منظور از میان دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساوجبلاغ 200 دانشآموز به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس فرم کوتاه تمایزیافتگی (دریک،2011) و خودکارآمدی شرر جمعآوری شد. معدل دانش آموزان به عنوان معیار پیشرفت تحصیلی در نظرگرفته شد. داده ها با استفاده از ماتریس همبستگی و رگرسیون گام به گام توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تحلیلقرار گرفت. نتایج نشان داد تمایزیافتگی و مولفه های آن با خودکارآمدی در سطح P<./01 رابطه مثبت ومعنادار دارند و بین تمایزیافتگی و پیشرفت تحصیلی درسطح P<./05 رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتایجتحلیل رگرسیون نشان داد از میان مولفه های تمایزیافتگی، موضع شخصی، بریدگی عاطفی و واکنش هیجانی34 درصد از واریانس خودکارآمدی را تبیین می کنند (sig=0/001, F=62) ولی در پیش بینی پیشرفتتحصیلی نقش ندارند. خودکارآمدی 5 درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین می کند.

Keywords:

تمایزیافتگی , خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی