اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان شهر همدان

تحقیق حاضر سعی دارد به بررسی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان می باشد ، روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش، روش گروه کنترل با پیش آزمون –پس آزمون است که جزء روش های نیمه آزمایشی است. هدف استفاده از این روش ازریابی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی در انگیزش پیشرفت واهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختردوره ابتدایی است. جامعه ی آماری کلیه دانش آموزان دختر ابتدایی شهر همدان می باشد و نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. بدین صورت که ابتدا شهر همدان به پنج ناحیه جغرافیایی تقسیم شد. از هر ناحیه جغرافیایی (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز(یک منطقه و از هر منطقه یک مدرسه در بین پنج ناحیه، به صورت تصادفی یک مدرسه و از آن مدرسه تعداد 58 نفر انتخاب شدند.از بین 58 نفر به طور تصادفی 29 نفر در گروه آزمایش در یک کلاس و 29 نفر در گروه کنترل در کلاس دیگر قرار گرفتند. ابزار اندزه گیری تحقیق حاضر پرسشنامه استاندارد انگیزش پیشرفت هرمنس و اهمال کاری تحصیلی می باشد که روایی آن مور تایید اساتید و پایایی آن به ترتیب با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0/80 و 0/75 برآورد وتایید گردیدودوره آزمایشی تحت عنوان مدل های ترکیبی در 6جلسه 40 دقیقه ای اجرا گردید ، ماحصل یافته ها نشان داد که روش تدریس مبتنی بریادگیری ترکیبی برانگیزش پیشرفت واهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر گذار می باشد .

اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان شهر همدان Keywords:

یادگیری ترکیبی , انگیزش پیشرفت , اهمال کاری تحصیلی