بررسی و ارزیابی کارآمدی ضریب اهمیت در تحقق سطوح عملکردی در ساختمان های فولادی با سیستم مهاربندی واگرا (EBF) به روش استاتیکی خطی

در این پژوهش، به بررسی کارآمدی ضریب اهمیت آیین نامه زلزله ایران استاندارد 2800 در تحقق سطوح عملکردی یک ساختمان فولادی با سیستم مهاربندی واگرا به روش استاتیکی خطی، براساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای پرداخته میشود. بدین منظور ابتدا ساختمان طبق آیین نامه زلزله ایران استاندارد 2800 با ضرایب اهمیت متوسط و خیلی زیاد در منطقه لرزهخیزی بسیار زیاد و خاک نوع 3 براساس روش حدی با ترکیب بار موجود در مبحث ششم مقررات ملی طراحی شده است، سپس به ارزیابی ساختمان مذکور براساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای (نشریه (360 پرداخته میشود. مطابق نتایج این پژوهش عملکرد اجزای سازه ای طراحی شده، سطح ایمنی جانی با ضریب اهمیت متوسط را اقناع کرده، اما سطح قابلیت استفاده بی وقفه با ضریب اهمیت خیلی زیاد را اقناع نمیکند. ساختمانهای با اهمیت خیلی زیاد که براساس ضوابط استاندارد 2800 طراحی میشوند، براساس ضوابط دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود )نشریه 360 ( آسیب پذیر محسوب میشوند، و برای تحقق اهداف عملکردی قابلیت استفاده بی وقفه، نیاز به مقاوم سازی دارند.

Keywords:

طراحی براساس عملکرد لرزه ای , تحلیل استاتیکی خطی , سیستم مهاربندی واگرا , اهداف بهسازی , آیین نامه زلزله ایران