طراحی الگوی ساختاری تاثیر رفتار اخلاقی مربی بر رفتارهای پرخطر نوجوانان رزمی کار با توجه به نقش میانجی کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار

مربیان محور و رکن اصلی تیم های ورزشی هستند و از بین سه عامل ورزشکار، مربی و تماشاگر، مربی سازمان دهنده قوی و زیربنای هر پیشرفت ورزشی یا تیمی است. هدف از این پژوهش بررسی اثر رفتارهای اخلاقی بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمی کار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمیکاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل میدادند که به روش هدفمند و در دسترس از باشگاه های شهر نجف آباد انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس رفتار مربیگری مرتبط با اخلاق ورزشکاری بولتر و ویس، خطرپذیری نوجوانان ایران زاده محمدی و همکاران و رابطه مربی و ورزشکار جوویت و نتومانیس بودند. روایی پرسشنامه ها به تائید 8 نفر از اساتید مدیریت ورزشی رسیده و ثبات درونی و ثبات زمانی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تائید رسید. تجزیه وتحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS انجام شد.نتایج حاصل از الگوسازی معادله ساختاری نشان داد که مدل تاثیر رفتار اخلاقی مربی بر خطر پذیری نوجوانان رزمی کار با میانجیگری کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار از برازش مطلوب برخوردار است. نتایح نشان داد که رفتار اخلاقی مربی بر خطر پذیری نوجوانان تاثیر دارد و با وارد شدن کیفیت ارتباط مربی این تاثیر بیشتر می شود. در مجموع، نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که رابطه مربی و ورزشکار متغیر واسطهای در رابطه بین رفتار اخلاقی مربی بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی کاران بود.

Keywords:

رفتارهای اخلاقی , میزان خطرپذیری , رابطه مربی و ورزشکار , نوجوانان رزمی کار.