مقایسه میزان مهارت خود آگاهی و مهارت همدلی بین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار (مطالعه موردی مدارس منطقه 8)

هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان مهارت خود آگاهی و مهارت همدلی بین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار پسر مقطعمتوسطه منطقه 8 تهران در سال تحصیلی 95-1394 می باشد، این تحقیق به بررسی مهارت خود آگاهی و مهارت همدلی که براساس تعریف سازمان بهداشت جهانی (1999) جزء 2 مولفه مهارت های زندگی است متمرکز می باشد . تحقیق از نوع علی – مقایسه ای است که در آن دانش آموزان پسر مقطع متوسطه نوبت دوم مدارس غیر دولتی منطقه 8 تهران به صورت تصادفی هدفمندانتخاب شدند و براساس جدول مورگان از 1250 نفر دانش آموز 294 نفر مورد بررسی قرار گرفتند .همچنین از میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده ها استفاده شد . با توجه به نرمال نبودن توزیع برخی داده ها از آزمون u منویتنی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. که نتایج حاصل در مهارت خودآگاهی با (sig=0/35) و با در نظر گرفتن 0/05=∞ نشانمی دهد که اختلاف معنی داری بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار وجود ندارد و همچنین مهارت همدلی با (sig=0) و با در نظرگرفتن 0/05=∞ نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود دارد. از نتایج بدست آمده و براساس مبانی نظری میتوان چنین نتیجه گیری کرد که ورزش توانسته است نقش بسزایی را در رشد و پرورش مهارت همدلی ایفا کند اما نتوانسته در مهارتخودآگاهی تاثیر مثبت و قابل توجهی داشته باشد . به همین منظور پیشنهاد می شود تا متولیان در بخش تربیت بدنی آموزش و پرورشو همچنین وزارت ورزش و جوانان تغییراتی را در برنامه های تربیت بدنی مدارس و وزارت ورزش و جوانان با رویکرد ورزش ابزاریبرای تربیت و پرورش مهارت های زندگی در کودکان و نواجوانان ایجاد کنند تا در بالندگی آنان در سالهای آتی زندگی نقش بسزایی راایفا کنند.

Keywords:

مهارت های زندگی , ورزش , دانش آموزان