خدا در اندیشه یهود از دریچه کتاب تلمود

خداشناسی رکن و محور اساسی و مهم ترین اصل الاهیاتی نزد ادیان الهی است و قوام و دوام این ادیان بر آن استوار است. بهترین ومطمئن ترین راه دست یابی به آموزه های اعتقادی، مراجعه به متون اصلی آن دین است. علاوه بر تورات، دیگر منبع اصلی دین یهود، کتاب تلمود است تلمود، پس از تورات، مقدس ترین منبع عقائد یهود محسوب می شود و از آن به تورات شفاهی نام برده می شود ودومین کتاب معتبری است که می توان با مرجعه به آن به آموزه های اصیل اعتقادی دین یهود دست یافت. این کتاب در میان یهودیاندارای جایگاه ویژه است.کتاب فوق، حاوی آموزه های غیر معقول درباره خداوند متعال است. این مقاله به روش اسنادی – توصیفی، درصدد است به واکاوی آموزه های خداشناسی در آن بپردازد. دستاوردهای مقاله نشان می دهد تلمود هم چون تورات، تصویر نامعقولی ازخدای تعالی ارایه می دهد؛ خدایی که تلمود معرفی می کند خدای است که دروغ می گوید، اشتباه می کند، پشیمان می شود، کارهایابلهانه انجام می دهد و یهودیان را فرزندان خود می داند. با این اعتقاد، یهودیان خود را ملت برگزیده ، نژاد برتر می دانند و سایرانسان ها را حیوانی بیش نمی پندارند که خدای یهود آنها را برای خدمت به این قوم برگزیده آفریده است و در غیر این صورت بایدکشته شوند. از آن جا که نگرش آدمی از خداوند متعال، تاثیر شگرفی بر ارزش ها و کنش های وی دارد، عمل کردهای ناشی از زر و زور وتزویر و اهداف و مقاصد سران یهودی، ریشه در اعتقاد به چنین باورهایی نسبت به خدای تعالی دارد؛ چرا که اعتقاد به خدای دروغ گوو نیرنگ باز، انسان را به دروغ گویی و نیرنگ بازی سوق می دهد و موجب ارتکاب جنایات وحشت ناکی می گردد. چنین دینی با چنینآموزه ها و رفتاریی ازعقلانیت دینی خارج است.

Keywords:

خداشناسی , دین یهود , کتاب تلمود , آموزه های نامعقول