مسئله اسکان اضطراری و موقت در شهر سرپل ذهاب پس از زمین لرزه 21 آبان 1396

اساسی ترین فضای فیزیکی که در یک زلزله آسیب می بیند، سرپناه آدمی است که به تبع آن فضای اجتماعی زندگی نیز دگرگون می شود. فارغ از آمارها، بنظر می رسد زندگی در موقعیت اسکان موقت و گذار به اسکان دائم در شهر سرپل ذهاب بسته به پیشینه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن منطقه، عملکرد دولت مرکزی و عاملان محلی، چالش های ویژ های را به همراه داشته است. تاریخ شفاهی گفتگوهای میان مصاحبه کننده و مصاحب هگر را تبدیل به سند تاریخی می کند. پس می توان مسائل اساسی مرتبط با اسکان موقت، شامل ایجاد نوع متفاوتی از زندگی روزمره در میان ساکنین کمپ ها، شبکه توزیع غیررسمی چادر و کانکس و تبعات آن، در کنش میان بازیگران مرتبط با آن را با این روش بررسی کرد. نگارنده با استفاده از مشاهده آزاد و مشارکتی، مصاحبه بدون ساختار و نیمه ساخت یافته با اهالی شهر، به زندگی روزمره ساکنین شهر با تاکید بر مسئله اسکان در وضع پسا بحران پرداخته و با روش تحلیل مضمونی تبیین کرده و در پایان راهکارهایی در راستای بهبود توزیع کانکس و چادر ارائه کردهاست. بازه زمانی مورد بررسی، پس از زمین لرزه تا انتهای فصل بهار 1397 را شامل می شود

Keywords:

پسابحرا ن , اسکان موقت , اسکان اضطراری , چادر , کانکس