بررسی اثر حفاظتی پروپوفول و تجویز انسولین بر ناحیه CA1 هیپوکامپ

دیابت ملیتوس یکی از مهمترین و شایع ترین بیماری های مزمن است، این نوع دیابت یک نوعی بیماری قندی است که سبب تغییرات پاتولوژیکی بر روی اعصاب مرکزی و محیطی، رگ های بدن، چشم ها و قدرت بینایی فرد می گردد. در هر دو نوع دیابت T1DM)و(T2DM تغییرات آناتومیک مغزی از جمله آتروفی ژنرالیزه مغزی و همچنین تغییراتی در مناطق زیر قشر مغز اتفاق می افتد. یکی از دلایلی که دیابت بر روی مغز اثر گذار است وجود گیرنده های انسولین به عنوان یک تنظیم کننده مهم در نواحی مختلف مغز خصوصا درهیپوکامپ مغز است. ناحیه هیپوکامپ مغز بر روی خود جایگاه برای هر دو نوع گیرنده انسولینی و گیرنده های گلوکز تنظیم کننده انسولین (GluT4) را داراست. به همین دلیل هر گونه تغییر درعملکرد گیرنده های انسولینی بر روی حافظه فضایی اثر مثبتی بر جا می گذارد، به این صورت که که بلوک انتخابی گیرنده های انسولینی در هیپوکامپ مغز توسط پپتید های آنتی بادی سبب کاهش حافظه می گردد.نتایج حاصل از این بررسی نشان داد تزریق انسولین در ناحیه CA1 هیپوکامپ در موش های سالم، منجر به بهبود فرآیند یادگیری و حافظه می گردد. لازم به ذکر است سایر بیماری هایی که امروزه در جهان در حال افزایش است مس توان بیماری عروق مغزی، سکته مغزی ناشی از ایسکمی که زندگی و سلامت بیماران را تهدید می کند اشاره نمود، از آنجا که نورون ها و همچنین مناطق از مغز نظیر CA1 هیپوکامپ مغز نسبت به ایسکمی مغز حساس ترند لذا بررسی ها نشان می دهد داروی پروپوفول درمدل ایسکمی ریپرفیوژن گذرای مغزی در موش صحرایی بر میزان پروتئین های فعال مسیر آپوپتوز کاهش ایجاد می کند و از مغز جنین موش صحرایی در برابر صدمات ناشی ازهیپوکسی مغزی محافظت می کند.

Keywords:

اثر حفاظتی , هیپوکامپ , انسولین , پروپوفول , موش صحرایی , ریپرفیوژن