مدل سازی عددی و تجربی دودکش خورشیدی با کاربرد تهویه و مدل سازی صحیح خورشید

در این پژوهش هدف مطالعه تاثیر پارامترهای مختلف بر دودکش خورشیدی مورداستفاده در تهویه است. برای نیل به این مقصود از یک مدل تجربی و یک مدل عددی استفاده شد. ابتدا مدل بهصورت عددی موردبررسی قرارگرفته و نتایج حاصل از مدل سازی عددی توسط مدل تجربی راستی آزمایی و اعتبارسنجی شد تا درنهایت، با استفاده از مدل عددی بتوان تاثیر پارامترهایی که مدل سازی آنها توسط مدل تجربی به هر دلیل امکانپذیر نیست را بررسی کرد. مدل سازی تجربی برای یک دودکش با ارتفاع و عرض به ترتیب 150 و 62 سانتی متر انجام شد. ضخامت و زاویه دودکش در هر دو روش تجربی و عددی به ترتیب از 5 الی 50 سانتی متر 6 سطح و 0 الی 45 درجه 5 سطح متغیر بود. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان دادند که زاویه بهینه ای، برای ایجاد حداکثر دبی حاصله از دودکش خورشیدی وجود دارد؛ که این زاویه کاملا0 وابسته به ضخامت دودکش است اما ضخامت بهینه ای برای حداکثر دبی جریانی وجود ندارد؛ درواقع با افزایش ضخامت دودکش، میزان دبی جریانی افزایش می یابد. در ضمن حداکثر دبی جریانی ایجادشده توسط دودکش در محدوده آزمایشات 82 لیتر بر ثانیه بود که در زاویه 0 درجه و ضخامت 50 سانتیمتر اتفاق افتاد.

Keywords:

دودکش خورشیدی , تهویه طبیعی , تهویه مطبوع , ساختمان5 انرژی صفر , جریان شناوری