مدل سازی شاخص نفت قابل تولید و ارتباط آن با عمق نفوذ و تغییرات لیتولوژی در یکی از چاه های میدان نفتی آب تیمور

شاخص بهره دهی پارامتر مهمی است که پتانسیل تولید یک چاه را به صورت ساده بیان می کند. بنابراین تغییرات پتانسیل تولیدی یک چاه در وزن بهره ده به کمک این شاخص قابل مدل سازی است. این شاخص تابع تغییرات لیتولوژی و نفوذپذیری لایه های مخزنی است. نفوذپذیری واحدهای سنگی پارامتر بسیار مهمی است که در بهره برداری و میزان تولید چاه اثر قابل ملاحظه ای داشته و با استفاده از اطلاعات چاه پیمایی از طریق اندازه گیری عمق نفوذ با استفاده از چارت های گردبدی به کمک داده های مقاومت مخصوص سازند در عمق های مختلف قابل محاسبه است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات پارامترهای مذکور و تعیین ارتباط آن ها با تغییرات لیتولوژی سازند نسبت به عمق است. مطالعات انجام شده نشان می دهد که واحد لیتولوزیکی غالب در این چاه سنگ آهک است که افزایش درصد آن با یک رابطه توانی با ضریب همبستگی 0/65+ باعث افزایش شاخص نفت قابل تولید می گردد. این شاخص با عمق نفوذ نیز یک رابطه خطی قوی با ضریب همبستگی 0/94+ دارد. وجود میان لایه های شیلی موجب کاهش عمق نفوذ و به تبع آن کاهش شاخص نفت قابل تولید می گردد. اگرچه سهم حجم شیل در لیتولوژی این چاه کم است (5/94%) ولی تاثیر آن در کاهش پارامترهای کیفی مخزن بسیار زیاد است. مدل سازی انجام شده نشان می دهد که ارتباط پارامترهای مذکور با حجم شیل از یک رابطه توانی تبعیت می کند به گونه ای که با افزایش حجم شیل پارامترهای کیفی مخزن با ضریب همبستگی 0/71- با یک رابطه توانی کاهش می یابد.

Keywords:

شاخص نفت قابل تولید , عمق نفوذ , نمودار گردبادی , حجم شیل , مدل سازی کیفی