مقایسه اثر مصرف حاد مکمل های عصاره سیر، کوآنزیم Q10 و بی کربنات سدیم بر نشانگرهای آسیب های عضلانی کشتی گیران پس از اجرای یک وهله فعالیت فزاینده درمانده ساز

هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر مصرف حاد مکمل های عصاره سیر، کوآنزیم Q10 و بی کربنات سدیم بر شاخص های آسیب عضلانی کشتی گیران پس از اجرای یک وهله فعالیت فزاینده درمانده ساز می باشد. جامعه تحقیق را کشتی گیران پسر شهرستان اراک تشکیل دادند که از بین آنها 8 نفر به صورت داوطلبانه به عنوان شرکت کنندگان در این پژوهش انتخاب شدند. شرکت کنندگان هر گروه مکمل ویژه خودرا (مکمل Q10 ، سیر، بی کربنات سدیم) استفاده کردند سپس دو ساعت بعد آزمون فزاینده بروس را انجام دادند. مدت زمان اجرا تا واماندگی و میزان آنزیم های CK ، LDH و AST پس از فعالیت از شرکت کنندگان به عمل آمد. این روند سه بار دیگر با فاصله یک هفته از هم تکرار شد(با این تفاوت که گروه ها مکمل خود را تغییر داده بودند). مدت زمان اجرا تا واماندگی پس از مصرف مکمل سیر و بی کربنات سدیم به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود p≤0.01 و p≤0.03 میزان CK پس از مصرف مکمل Q10 و سیر به طور معنی داری کمتر از سایر گروه ها بود. LDH پس از مداخله بین هیچ کدام از گروه ها تفاوت معنی داری وجود ندارد. تفاوت معنی داری بین میزان AST پس از فعالیت ورزشی درمانده ساز بین گروه های مکمل Q10 و سیر با گروه گواه و بین گروه های مکمل سیر و گروه بی کربنات سدیم وجود دارد. تحقیق حاضر نشان داد که مصرف مکمل های سیر و بی کربنات سدیم بر مدت زمان اجرا تا واماندگی و مصرف مکمل های سیر و Q10 بر شاخص های آسیب عضلانی تاثیر سودمندی دارند.

Keywords:

مکمل Q10 , مکمل سیر , مکمل بی کربنات سدیم , شاخص های آسیب عضلانی , کشتی گیر