نقش تغذیه و فعالیت ورزشی بر برخی شاخص های حرکتی و جسمانی درنوجوانان

مقدمه: نوجوانی از مهم ترین و با ارزش ترین دوران زندگی هر فرد محسوب می شود. این مرحله بینابینی، در گذر از کودکی به بزرگسالی سرآغاز تحولات ودگرگونی های جسمی، روانی اجتماعی است که بر عملکرد او در بزرگسالی تاثیر گذاشته و منجر به ایجاد نیازهای متفاوت مخصوص این گروه سنی خواهد شد. لذا توجه به بهداشت این گروه از اهمیت ویژه ای برخوردار است هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط وضعیت تغذیه و فعالیت های بدنی با عوامل آمادگی جسمانی و تکریب بدنی در نوجوانان بوده است روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی بوده است جامعه آماری تحقیق عبارت اند از کلیه دانش آموزان پسر 12-14 ساله در دوره متوسطه اول دولتی شهرستان ورامین می باشد. تعداد نمونه در این تحقیق 160 نفر بودند که به روش تصادفی خوشه ای و با مجوز آموزش و پرورش از مدارس پسرانه انتخاب شد. چهار نوع پرسشنامه شامل پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناسی، پرسشنامه محقق ساخته وضعیت تغذیه؛ میزان فعالیت جسمانی، پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی پرسشنامه آمادگی بدنی ادارک شده استفاده شد. جهت سنجش میزان آمادگی جسمانی علاوه بر پرسشنامه، از آزمون های ایفرد نیز استفاده خواهد شد. شاخص های ترکیب بدنی ازمودنی ها و آمادگی بدنی با ازمون ها تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و اسپرمن . استفاده گردید و آلفا 0/05 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد بین وضعیت تغذیه و عامل انعطاف پذیری، ترکیب بدنی، قدرت عضلانی آمادگی بدنی توان هوازی ارتباط مثبت و معناداری و با عوامل درصد چربی، توده چربی، بافت نرم بدن، نسبت دور شکم به دور باسن، عامل شاخص توده بدنی ارتباط منفی معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج و همبستگی عوامل می توان گفت بالا بردن نگرش های تغذیه ای نوجوانان با تدوین برنامه های آموزشی و تشویق به اجام فعالیت های بدنی باعث ارتقاء سطح سلامت تغذیه ای و کاهش اضافه وزن در این گروه سنی می شود. رسانه ها مقامات دولتی و نهادهای تخصصی غیردولتی از طریق حمایت پژوهشی و اطلاع رسانی، به ارتقای درس تربیت بدنی باید کمک کنند.

Keywords:

آمادگی جسمانی , وضعیت تغذیه , فعالیت های بدنی , ترکیب بدنی , نوجوان