کلید توسعه پایدار در دست معلمان نوگرا

نویسنده معتقد است که کلید توسعه پایدار را می بایست در آموزش و پرورش جستجو کرد و هر گونه تغییر در نظام تعلیم و تربیت ، بدون تغییر در نگرش و اراده معلمان برای ایجاد تغییر، امکان پذیر نخواهد بود . تاریخ آموزش و پرورش حداقل در نیم قرن گذ شته نیز نشان داده ا ست که تغییرات شکلی و صوری مانند نظام جدید آموزش متوسطه ، تغییر نظام آموزش از5،3،4به 6،3،3 و تغییرات ظاهری در کتابهای درسی بدون تغییرات محتوایی و.... نتوانستند تغییرات مورد انتظار در آموزش و پرورش به وجود آورند زیرا در همه این تغییرات به مهمترین عامل تغییر یعنی معلمان توجه لازم نشد. چرا که اگر معلم واقعا بخواهد و اراده کند که در درس و کلاس خود تغییر ایجاد کند ، بدون توجه به این تغییرات ظاهری در ساختار آموزش و پرورش ، می تواند هم علم و دانایی دانش آموزان خود را افزایش دهد و هم تغییر در نگرش و نحوه نگاه آنان ایجاد کند و هم مهارت های فراگیران را ارتقا بخشد. به عبارت بهتر در آموزش و پرورش تغییر از بالا نیست بلکه تغییر از پایین و در دست معلمان است. تجربه کشورهای موفق در آموزش و پرورش مثل ژاپن ، فنلاند و... نیز نشان می دهد که از ابتدای قرن 21 برای بهبود تعلیم و تربیت که نتیجه آن توسعه پایدار است ، به سراغ معلمان رفته و با بها دادن به معلمان و توانمند کردن آنان از طریق مشارکت معلمان در فرایند یاددهی – یادگیری و به عبارت بهتر با تدریس گروهی ( درس پژوهی) علاوه بر اشتیاق معلمان برای انتقال تجربه ها ، با هم افزایی معلمان شور و شوق زیادی را در کلاس های درس برای یاددادن و یاد گرفتن ایجاد کردند و از این طریق دسترسی به توسعه پایدار را تسهیل کردند. درس پژوهی کوشش جمعی و روشمند همراه با ژرف اندیشی معلمان مدرسه در قالب گروه های کوچک به منظور شناسایی مشکلات دروس و موضوعاتی که دانش آموزان در درک و دریافت آن با مشکل مواجه هستند، سپس همفکری و بازاندیشی و طراحی یک طرح مشترک در شیوه تدریس درس مورد نظر با رویکرد هم آموزی و یادگیری معلمان از تجربه های یکدیگر و با هدف د ستیابی به راه حل بهتر و منا سب تر از طریق خرد جمعی در جهت ت سهیل در فهم مطالب و سرعت یادگیری و تعمیق آموخته های دانش آموزان و در نهایت ارائه یک الگوی برتر در آموزش درس مورد نظر میباشد.

Keywords:

توسعه پایدار , آموزش و پرورش , معلمان نوگرا , تدریس مشارکتی , درس پژوهی.