بررسی تاثیر مسئولیت پذیری بر خودکارآمدی مدیران ورزشی با میانجیگری سبک های دلبستگی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر مسئولیت پذیری بر خودکارآمدی مدیران ورزشی با نقش میانجی دلبستگی مدیران ورزشی شهر همدان بود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق برابر 96 نفر، شامل کلیه مدیران هیاتهای ورزشی استان همدان بود. و نمونه نیز به صورت کل شمار و به روش تصادفی برابر با همان 96 نفر میباشد، اما از 96 پرسشنامه توزیع شده 74 پرسشنامه تکمیل شده برگشت داده شد که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق از پرسشنامه مسئولیت پذیری (گاف، (1982، پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران،(1982 و پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیو، (1987 استفاده شده، که روایی صوری آنها توسط 8 نفر ازمتخصصان مدیریت ورزشی تائید و پایایی آنها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب برابر 0/969، 0,936 و 0/914 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخصهای آمار توصیفی، از روش آماری حداقل مربعات جزئی در نرمافزار PLS استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مسئولیت پذیری بر خودکارآمدی مدیران ورزشی با نقش میانجی سبکهای دلبستگی در سطح P< 0,01 تاثیر معناداری دارد. با توجه به مقادیر ضریب مسیر (0/697 و همچنین آماره t (876/8 در سطح اطمینان 99 درصد مسئولیت پذیری بر خودکارآمدی مدیران ورزشی تاثیر مثبت و معناداری دارد؛سبکهای دلبستگی بر خودکارآمدی مدیران ورزشی نیز با مقادیر ضریب مسیر (0/222 و آماره (522/2t در سطح اطمینان 95 درصد تاثیر مثبت و معناداری دارد؛ و همچنین مسئولیت پذیری بر سبکهای دلبستگی مدیران ورزشی نیز با مقادیر ضریب مسیر (0/763 و آماره t به مقدار (13/927 در سطح اطمینان 99 درصد تاثیر مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

مسولیت پذیری , خودکارآمدی , دلبستگی و مدیران ورزشی.