تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر عزت نفس و خودکفایی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر عزت نفس و خودکفایی زنان تحت پوشش کمیته امداد انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرستان سرایان در سال 137 بودند که از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر گمارده شدند. جلسات آموزشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی به شیوه گروهی به صورت 10جلسه طی 2ماه و 15 روز به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش برگزار شد. درحالی که گروه کنترل هیچ برنامه آموزشی دریافت نکردند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های عزت نفس کوپر اسمیت (1965) و احساس خودکفایی (محقق ساخته) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که، باکنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش وگروه کنترل در متغیرهای عزت نفس و خودکفایی، تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی دیگر، میتوان گفت که آموزش گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر افزایش عزت نفس و خودکفایی زنان تحت پوشش کمیته امداد تاثیر دارد.