ارتباط معماری و محیط طبیعی با به کارگیری رویکرد اکولوژیک برای تحلیل رابطه انسان و محیط در محیط های جمعی (اجتماعی فرهنگی)

پرداختن به شیوه ی زندگی انسان بر اساس رویکرد اکولوژیک مبنای اصلی تحقیق پیش رو قرارگرفته و در ادامه بابهره گیری از ارتباط معماری و محی طزیست و تجارب انسان از محیط های ساخته شده، رو ششناسی تحقیق پی ریزی شدهاست و با نمونه موردی قرار دادن فضاهای اجتماعی- فرهنگی شاخص تحقیق را محدودتر ساخته است. تحقیقات انجام گرفته بر اساس رویکرد روانشناسی محیطی، تعاملات انسان با محیط طبیعی و تاثیرپذیری متقابل آن ها مورد کاوشقرارگرفته است و از سوی دیگر با تکیه بر چارچوب اکولوژیک، به تحلیل تعامل معماری و محی طهای اجتماعی- فرهنگی تاکید شده است. این مطالعات نشان می دهد که مولفه های موثر بر تعاملات انسان و محیط باهم تنیده شده و هرکدام ازمولفه ها به متغییرهای متعددی قابل تفکیک هست که نیازمند مطالعات دقیق در حوزه ی روانشناسی هست. آنچه در اینجاموردتوجه قرار می گیرد چگونگی تعامل و برهم کنش این مولفه ها و ایجاد یک رابطه ی تعادلی مابین آن ها هست. مطالعاتانجام گرفته نشان از این موضوع دارد که الگوهای رفتاری کاربران و نظام های فعالیتی در مکان های اجتماعی- فرهنگی بر اساس ادراک انسان ها از این فضاهای جمعی هست و این موضوع بر اساس مطالعات تحقیقاتی قابل تفکیک و تبیین نیستچون بر اساس برداشت فردی از محیط شکل گرفته است. درواقع کاربران در محیط های اجتماعی- فرهنگی به واسطه درک و دریافت و تجربیات خود و تمایز قائل شدن میان این فضاها با سایر فضاها، محیط را تجربه می کند و در پی اشتراکاتی مابیناین فضاها با سایر فضاها هستند تا حس تعلقت به این مکان ها در افراد شکل بگیرد.

Keywords:

معماری , محیط طبیعی , رویکرد اکولوژیک , روانشناسی محیط