کاهش تداخل بین سلولی در شبکه های سلولی نسل چهارم با روش استفاده مجدد فرکانس به صورت نرم تطبیقی

محدودیت در استفاده از طیف فرکانسی و تداخل از مهمترین چالشهای در شبکه مخابراتی نسل چهارم می باشند. تاکنون در راستای مدیریت طیف و کاهش تداخل روشهای زیادی از قبیل کنترل و بهینه سازی توان ارسالی، کاستن ارتفاع آنتن ها، استفاده از آنتنهای شیبدار، طرحهای مدیریت و تخصیص منابع فرکانسی ارائه شده است. هر یک از روشها دارای محاسن و معایبی بوده که از لحاظهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند. با بررسی صورت گرفته در طرح های تخصیص فرکانس، روش استفاده مجدد از فرکانس به صورت نرم SFR1 با استفاده از پیکربندی برای بار ترافیکی ثابت ، تداخل درون سلولی ICI2 کاهش داده و منجر به بهره وری از طیف فرکانسی و بهبود ظرفیت سیستم برای کاربران مرکز و لبه سلول میشود. در این مقاله روش SFR تطبیقی درحالت بار ترافیکی متغیر به عنوان روش پیشنهادی ارائه میگردد. به این منظور با محاسبه نسبت تعداد کاربران درون و لبه سلول به کل کاربران سلول، پهنای باند فرکانسی با ضریب متغیر به دو ناحیه سلول اختصاص داده میشود. بررسی و مقایسه در دو حالت استاتیک و نیمه استاتیک، کارایی مطلوب روش پیشنهادی را از جهت بهبود ظرفیت نشان داده خواهد شد.

Keywords:

مدیریت تداخل , تداخل بین سلولی , استفاده مجدد از فرکانس , تخصیص منابع