بررسی زبان داستان در ادبیات معاصراز آغاز تحول؛ تا یکی بود یکی نبود جمالزاده

زبان یک نهاد اجتماعی است و در حوزه داستان نویسی یکی از عناصر اصلی داستان به شمار می آید. ضمن آنکه تناسب این عنصر با شخصیتهای داستان، به عنوان یکی از ملاکهای سنجش ارزش ادبیات داستانی شناخته میشود. نویسنده با استفاده از امکانات زبان فارسی اعم از آرایه های ادبی،متل، کنایات، و... میتواند داستان خود را غنا ببخشد و با به کارگیری خصایص دیگر زبان میتواند طنز، گفت وگو و توصیف را در اثر خود بگنجاند. زبان وصف، زبانی است که نویسنده به وسیله آن خواننده را با قهرمانان داستان و محیط زندگی آنان آشنا می کند، از این جهت نویسنده خود لازم است بخوبی شخصیتها را بشناسد و محیط های داستان را درک کند تا به چگونگی واقعیت نسبت به آنچه که توصیف میکند، نزدیک گردد. در این پژوهش بنا داریم ضمن بررسی سیر تاریخی داستان نویسی از آغاز تا انتشار یکی بود یکی نبود و بیان عوامل تاثیرگذار بر زبان، کارکرد اثرگذار آن را در آثاری از جمله: احمد، مسالک المحسنین، سیاحت نامه ابراهیم بیک و چرند و پرند، مورد تحلیل قرار دهیم.

Keywords:

ادبیات معاصر , زبان داستان , داستان نویسی , زبان وصف , ساده نویسی , یکی بود یکی نبود