مقایسه EC آب آبیاری و زه آب خروجی در اراضی تحت کشت و بایر و ارائه راهکار اصلاح این فاکتور در راستای کشاورزی پایدار (مطالعه موردی شبکه آبیاری حمودی خوزستان )

رها سازی اراضی بدون کشت باعث تجمع نمک در سطح خاک می شود، کاشت برخی گیاهان حتی اگر خود گیاه چندان مرغوب نباشد از آن جهت که نقش اصلاحی دارد مفید است. در این تحقیق پارامترEC آب طی شش ماه ، دوره کشت غلات زمستانه ، از 15 چاهک مشاهده ای و 2 ایستگاه آب آبیاری و آب زهکش از شبکه شبکه آبیاری و زهکشی حمودی (یکی از واحدهای عمرانی هفتگانه شبکه آبیاری و زهکشی دشت آزادگان) نمونه برداری و اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد میانگین EC در سطح شبکه بسیار متغیر بوده، کاشت گیاهان در تمام مدت تحقیق منجر به کاهش شوری آب شده و در تمام نمونه ها بین نقاط کاشت و بایر اختلاف معنی دار بود. از مهمترین دلایل این اختلافات می توان به عدم اجرای شبکه زهکشی زیر زمینی، عدم تسطیح شبکه، عدم کشت یکپارچه، بالا بودن سطح آب زیر زمینی، شوری آب آبیاری و خاک زراعی ، عدم مدیریت آبیاری و غرقابی شدن مزارع و همچنین عدم مدیریت زهکشی اشاره کرد. در پایان برای اصلاح و بهبود فاکتور های مد نظر در این مقاله و در راستای نیل به مفهوم واقعی کشاورزی پایدار راهکارهای عملی در قالب دو سناریوی زراعی و غیر زراعی ارائه شده است .

Keywords:

آب آبیاری EC , EC زهکش خروجی در اراضی تحت کشت و بایر , آب زیر زمینی , اراضی زراعی حمودی , راهکارهای بهبود واصلاح EC , کشاورزی پایدار