تمایز شهرنشینی و شهرگرایی با تاکید بر فردگرایی، بی هنجاری و عقلانیت ابزاری (نمونه موردی شهر لواسان)

حرکت و جابه جایی انسان ها از یک نقطه سکونتگاهی به نقطه دیگر سکونتگاهی و تلاش برای ادامه بقا و به دست آوردن شرایط زیست مساعدتر بشر را وادار به ترک محل زادگاه خود و کوچ کردن به سمت مناطقی می کرد که شرایط اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی بهتری برای گذراندن زندگی و رفع نیازهای خود می دانست.از این رو کانون های زیستی با نام شهر شکل می گیرد. رشد روز افزون شهرها به دلایل مختلف و ایجاد زندگی دست جمعی بشر در کنار یکدیگر در فضای متراکم تر سبب شکل گیری شیوه جدیدی از زندگی شهری با نام شهرنشینی شد که سبب بروز ناهنجاری های رفتاری ، شخصیتی و....شده است. از این رو این کانون زیستی بیشتر از هر زمان دیگری نیازمند مفهومی جدید از شیوه زندگی شهری با نام شهرگرایی می باشد تا بتوان فرهنگ شهری و شهروندی را در میان ساکنان آن افزایش داد. شهرهای کشور ایران از این امر مستثنا نبوده. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان شهرنشینی و شهرگرایی در بین شهروندان لواسان می باشد. پژوهش حاضر در زمره تحقیقات توصیفی قرار دارد. از نظر جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و میدانی می باشد. نتایج پژوهش نشان داد که شهرنشینی و شهرگرایی بر فردگرایی و بی هنجاری و عقلانیت ابزاری در بین شهروندان اثر مثبت و معناداری داشته است در واقع فرضیه تایید شده و بر اساس یافته های ما، میزان شهرنشینی در لواسان کوچک کمتر از 36 درصد بوده حال آنکه میزانشهرگرایی مشاهده شده در رفتار و باورهای ساکنین در حدود 64 % تخمین زده می شود یا به عبارتی دیگر شهروندان شهر لواسان بیشتر شهرگرا بوده تا شهرنشین.

Keywords:

شهرنشینی , شهرگرایی , فردگرایی , بی هنجاری , عقلانیت ابزاری