بررسی تاثیر برنامه های آموزشی بر پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان، یک مرور سیستماتیک

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 549

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PSYCHOLOGY03_040

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1399

Abstract:

مقدمه: افسردگی بعد از زایمان نوعی افسردگی که با فاصله کوتاهی پس از زایمان ظاهر می شود. این افسردگی در 5 تا 25 درصد از زنان دیده می شود. باورهای هذیانی، افکار خودکشی و دیگر کشی ممکن است پدید آید و به همین جهت با توجه به درمعرض خطر قرار گرفتن جان مادر و نوزان از فوریت های پزشکی شمرده می شود. بهترین راه موثر رویارویی با افسردگی پس از زایمان مداخلات پیشگیرانه و آموزش است. این بررسی از طریق پایگاه اطلاعات عمومی جهاد دانشگاهی (SID: Scientific Information Database)، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (Irandoc)، بانک اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و پایگاه اطلاعاتی: Science Web of ،Cochrane ،PubMed ،Psyc INFO ،Embase ،OVID ،Preguest و موتور جستجوی Google Scholar به طور کامل انجام شد. بازه زمانی در انتخاب مقالات از سال 1990 تا ابتدای ژوئن 2019 بود و در نهایت 14 مقاله وارد مطالعه شدند. یافته ها: در بین مطالعات صورت گرفته نتایج نشان داد که اجرای برنامه در مراقبت های پس از زایمان به عنوان یکی از راهکارهای مناسب در جهت ارتقای سلامت مادران، کاهش و پیشگیری از افسردگی نقش موثر دارد و آموزش علایم افسردگی می تواند بیماری های روانی را کاهش داده و جستجوی درمان را بالا برد. پاره ای از تحقیقات بیانگر این بود که آموزش و افزایش آگاهی موجب تشویق مادران به دریافت کمک در صورت وقوع مشکل می شود. همچنین مداخلات نشان دهنده این بود که ماماها در فراهم نمودن مراقبت های روانی و عاطفی در بعد از زایمان و کاهش افسردگی بعد از زایمان نقش مهم و مثبتی دارند. همچنین م داخلات پیشگیری کننده از افسردگی در دوران پس از زایمان از مداخلات در دوران بارداری موثرتر و مفید تر بوده و مداخله فردی از مداخله گروهی موثرتر است. نتیجه گیری: آموزش مناسب در کاهش افسردگی بعد از زایمان موثر بوده که این امر می تواند مورد توجه مسئولین قرار گیرد تا حمایت روحی- روانی مادران را در نظر داشته و بخش های مشاوره روانی در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی فعال گردد.

Authors

فیروزه شیخی

مربی مامایی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایران

زهره میرکازهی

مربی مامایی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایران

سعیده دادپیشه

مربی فیزیولوژی، گروه پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایران

فریده خاوری

کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران