اثر دو گونه قارچ میکوریزا آربوسکولار بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و خصوصیات مورفو فیزیولوژیکی پونه معطر (Mentha pulegium L.) در تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی و محدودکننده رشد و تولید گیاهان است. هم زیستی گیاه با قارچ های آربوسکولار میکوریزا (AMF) سبب کاهش اثرات تنش خشکی می شود. به منظور بررسی تاثیر قارچ های میکوریز بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و برخی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی پونه معطر (Menthapulegium L.) تحت تنش خشکی یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح آبیاری (60 و 100 درصد ظرفیت زراعی) و دو گونه قارچ میکوریز  Glomusmosseaeو Glomusintraradices بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری بر تمام صفات مورداندازه گیری داشت به طوری که وزن تر و خشک گیاه، محتوای نسبی آب، ارتفاع گیاه، محتوای کلروفیل کل کاهش و درصد کلونیزاسیون ریشه، میزان پرولین و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز افزایش یافت. تاثیر قارچ میکوریز بر تمام صفات مورد اندازه گیری معنی دار بود و سبب بهبود رشد گیاه پونه معطر گردید. نتایج نشان داد که تلقیح قارچ میکوریز از طریق افزایش تولید ترکیبات آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، سبب افزایش تحمل به خشکی آن می شود.

Keywords:

تنش محیطی Glomus sp , گیاه دارویی , پرولین , کلونیزاسیون