بررسی قواعد حقوق بین الملل و مقابله با آلودگی ناشی از سانحه نفتکش سانچی و مسئولیت های ناشی از آن

آلودگی آبها همواره موجبات نگرانی دولت ها و مردم را فراهم آورده و برای مبارزه با آن لازم است دولت ها درسطح ملی وبین المللی اقدام و مشارکت نمایند.تخریب سیستم های دریایی و آب های سطحی موجب بروز صدمات غیر قابل جبرانی بهمحیط زیست گردیده است. آلودگی نفتی سواحل گلی این سواحل را با مشکل جدی مواجه می کند زیرا این سواحل اغلببه صورت خور و خلیج هستند و در نتیجه پاکسازی آن ها از آلودگی های نفتی بسیار دشوار است.بستر سواحل گلی به دلیلریزدانه بودن،نفت را در خود نگه میدارد؛ بنابراین نفت در بستر ساحل ماندگار می شود؛ به همین دلیل کشورها،سواحل خود رارتبه بندی کرده و همواره برای مقابله با آلودگی های این چنینی آماده هستند.در پی غرق شدن سانچی که از این واقعه بهعنوان بدترین فاجعه نفتی قرن یاد کردند. غرق شدن این نفتکش باعث ایجاد یک لکه نفتی به طول 10 مایل شده است. اینلکه نفتی 1 تا 4 مایل دریایی وسعت دارد حال گسترش بوده و ابعاد آن چند برابر شده است.غرق شدن نفتکش ایرانی ابعادمحیط زیستی فراوانی به جا داشته و باعث رهاسازی نفت سنگین سوخت کشتی می شود. این نوع سوخت به شدت سمیاست و قدرت آتش گرفتن آن کم است. براین اساس در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به بررسی آلودگیدریاها ناشی از سوانح نفتی با نگاهی بر قضیه نفتکش سانچی می پردازیم. مسئولیت مدنی ناشی از خسارت آلودگی نفتی کشتیدردریای آزاد عنوانی است که در طی سال های بسیار گسترش یافته و هنوز نیز نیازمند پیشرفت بیشتر است. ابعاد گوناگون آنرا می توان در حقوق بین الملل در دو سطح حقوق عمومی و خصوصی مورد بررسی قرار داد. ابعاد گوناگون مرتبط با مسئولیتو جبران خسارت ما را به نتایجی می رساند که در دو بخش حقوق بین الملل عمومی و رژیم مسئولیت مدنی خصوصی قابلبررسی است.

Keywords:

آلودگی , دریاها , سوانح نفتی و نفتکش سانچی