احکام و آثار مترتب بر مرگ مغزی در حقوق کیفری ایران

مرگ طبیعی انسان با توقف قلب و تنفس شروع می شود و سپس اعضای دیگر حیات خود را از دست می دهند که این پدیده مورد پذیرشپزشکان، فقهای فریقین و عرف واقع شده است؛ اما عمده ترین تردیدها در مرگ انسان، از ناحیه سلول های مغزی است که در چنین حالتی،قلب به فعالیت می پردازد اما زنده بودن انسان فقط به حیات نباتی وی محدود شده و راه بازگشت به زندگی انسانی وجود ندارد و تنها باکمک دستگاه های پزشکی می توان حیات سایر اعضاء را تا مدتی حفظ کرد. یکی از مسائل بحث انگیز معاصر، که حاصل پیشرفت تکنولوژیهای نوین پزشکی در دهه های اخیر است ،موضوع مرگ مغزی و چالش های حقوقی مرتبط با آثار و احکام مترتب بر این وضعیت میباشد. این اختلافات کماکان ادامه دارد تا آن جا که دو گروه عمده در مقابل یکدیگر قرار داده شده اند: کسانی که مرگ مغزی را به مثابهمرگ قطعی می دانند و کسانی که مرگ مغزی را دست کم به واسطه ادامه جریان خون و حیات قلبی تنفسی ، قسمی از حیات میپندارند . بدون تردید، لازمه اصلی شناخت احکام و حقوق مبتلایان به مرگ مغزی ، ماهیت شناسی مرگ مغزی و ارتباط آن با نوع جرم ومجازات در حقوق کیفری می باشد.در مورد غایب مفقود الاثر تا زمانی که حکم موت فرضی او صادر نشده است زنده بودن او را استصحابمی کنیم و آثار و احکام شخص زنده را بر او مترتب می کنیم مگر اینکه خلاف آن ثابت یا اینکه حکم موت فرضی او صادر شود. روشتحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد.

Keywords:

مرگ مغزی , موت فرضی , حیات نباتی , جنایت , تعقیب , دادرسی